Τα διδακτορικά, οι πολιτικοί και η χαμένη ηθική κάποιων πανεπιστημιακών

Βασίλης Φουρτούνης: δάσκαλος, αναπληρωματικός Αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Αττικής

Διάβασα πρόσφατα στο ιστολόγιο του πρώην Υφυπουργού Παιδείας και Καθηγητή Πιθανοτήτων και Στατιστικής του Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κΓιάννη Πανάρετου ένα άρθρο σε δύο συνέχειες με θέμα «Τα Διδακτορικά και οι Πολιτικοί». Στο άρθρο του αυτό ο κ. Πανέρετος αναφέρεται στα μαϊμού διδακτορικά και εστιάζεται στις περιπτώσεις  του Ούγγρου Πρόεδρου κ. Schmitt, της ελληνιδας και συμβούλου του υπουργού εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε, κας Μαργαρίτας Μαθιοπούλου και του ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή των Γερμανών Ελευθέρων Δημοκρατών Γιώργου Χατζημαρκάκη. Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις τα πανεπιστήμια αφαίρεσαν αυτούς τους τίτλους και τα όποια προνομία αυτοί παρείχαν, γιατί θεωρήθηκαν προϊόντα λογοκλοπής, κοινώς αντιγραφές. «Η έλλειψη ηθικής στην πολιτική αποτελεί ένα από τους κύριους λόγους απαξίωσής της. Όταν κάποιος έχει, σε μια κορυφαία διαδικασία της ζωής του, εξαπατήσει τους δασκάλους του, τους συμφοιτητές του και την επιστημονική κοινότητα, τι εχέγγυα παρέχει για χρηστή άσκηση των πολιτικών του ευθυνών και καθηκόντων;», λέει ο κ. Πανάρετος και έχει απόλυτο δίκιο. Όμως κ. καθηγητά, ας αφήσουμε τους έξω και ας δούμε τι κάνουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα. Ας δούμε την ελλαδική πραγματικότητα. Όλοι αυτοί οι τίτλοι, μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί, που κυκλοφορούν γύρω μας είναι προϊόντα έρευνας πραγματικής και μόχθου; Μήπως κάποια από αυτά είναι μαϊμού κατά το κοινώς λεγόμενο; Υπάρχει έλλειψη ηθικής μόνο από τους πολιτικούς ή και από κάποιους τους πανεπιστημιακούς που έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη βιομηχανία τίτλων; Εσείς ως πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν το γνωρίζετε αυτό; Για να γίνω πιο κατανοητός θα αναφερθώ στο χώρο νου την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στο παρελθόν κάποιοι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας πήγαν στη Ιταλία στα πανεπιστήμια Università degli Studi di Roma "La Sapienza και Università degli Studi dell'Aquila άλλα και σε άλλα πανεπιστήμια της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και απόχτησαν τέτοιους τίτλους. Γνωρίζετε πολύ καλά τον τρόπο γιατί έχει συζητηθεί το θέμα και στην ελληνική Βουλή μετά από ερώτηση του τότε βουλευτή του ΣΥΝ Θανάση Λεβέντη και είχε υπάρξει δέσμευση μη αναγνώρισής τους. Όμως και αναγνώριση έγινε, αλλά και το χειρότερο, και χρήση τους για κατάληψη θέσης στη εκπαίδευση. Για το γεγονός το οποίοι προέκυψε το 2005 και εμείς από το είχαμε ασχοληθεί συνεχώς με το θέμα αυτό και μάλιστα με άρθρο μας στις 22/03/2011 καταγγέλλαμε την αναγνώρισή τους. Δυστυχώς κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με αυτό το ζήτημα και κανείς δεν μας άκουσε. Το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο δεν μας άκουσαν άλλα έδωσαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι «τίτλοι» για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων, αλλά να μη χρησιμοποιηθούν  για την επιλογή Σχολικών Συμβούλων γιατί εκεί θα εξετάζονταν οι κάτοχοί τους στην γνώση της γλώσσας, ενώ δεν έγινε το ίδιο για την επιλογή διευθυντών. Πώς το κρίνετε εσείς αυτό; Είναι ηθικό; Δεν ασχολούμαι με το νόμιμο. Είναι δυνατόν να είναι κάτοχοι διδακτορικού τίτλου ελληνικού πανεπιστημίου, πάνε χρόνια τώρα, δύο αδέρφια και η σύζυγος του ενός από αυτά από τον ίδιο καθηγητή, οι οποίοι μάλιστα έγιναν και Σχολικοί Σύμβουλοι; Για πια ηθική μιλάμε… Υπάρχει κάποιος πίνακας κ. καθηγητά με τους τίτλους των διδακτορικών διατριβών των ελληνικών πανεπιστημίων, ώστε να μπορούμε να διαπιστώνομε κάποιο θέμα έχει ξαναδοθεί, γιατί έχουμε το φαινόμενο να έχει η σύζυγος διδακτορικό και το ίδιο με κάποιες μικροαλλαγές να εκπονεί και ο σύζυγός της φυσικά στον ίδιο καθηγητή; Για πια ηθική μιλάμε… Δεν γνωρίζετε ότι το τάδε πανεπιστήμιο εξυπηρετεί τα μέλη της τάδε συνδικαλιστικής ή πολιτικής παράταξης και το άλλο της άλλης και πάει λέγοντας. Μάλιστα σε αυτό τον τομέα σύμφωνα με αυτά που διαρρέονται υπάρχει καλή μοιρασιά σε όλους! Για πια ηθική μιλάμε… Τότε που εσείς ήσασταν Υφυπουργό αφαιρέσατε κανέναν τίτλο μαϊμού; Για πια ηθική μιλάμε… Ας μην σας ταλαιπωρώ άλλο… Τουλάχιστον αυτοί, οι έξω, όταν διαπιστώνουν κάτι που είναι λάθος το διορθώνουν αμέσως πληρώνοντας ο υπαίτιος τις συνέπειες, ενώ εμείς κ. καθηγητά, δυστυχώς, το επιβραβεύουμε! Τι άλλο να πεις.