Η παρθένα με τον σατανά

Του Στέφανου Τζανάκη

Πάμε σε εκλογές. Και όλοι - ή, τέλος πάντων, πολλοί και μη εξαιρετέοι - ετοιμαζόμαστε να τιμωρήσουμε τους νυν, τους πρώην και τους επόμενους. Λογικό - αν σκεφτεί κανείς τι έχουμε τραβήξει. Και ακόμα πιο λογικό, αν σκεφτούμε τι πρόκειται να τραβήξουμε από τον Ιούνιο και μετά.

Αλλά για σταθείτε βρε παιδιά: Θα δεχτούμε ότι εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο έλληνας ψηφοφόρος; Θα δεχτούμε ότι ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε τον έναν επειδή ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο και τους δύο μαζί επειδή ψήφισαν το δεύτερο;

Και άντε και τους τιμωρήσαμε. Ποιο θα είναι το κέρδος; Αυτοί θα είναι τιμωρημένοι, στο χρονοντούλαπο, που λέγανε παλιότερα. Κι εμείς, πού θα είμαστε; Στον παράδεισο των τιμωρών; Ή μήπως θα συμβάλουμε στη δημιουργία ενός τσίρκου 300 άγριων θηρίων - τη νέα μας Βουλή - όπου θα συνυπάρχει ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον Σατανά; Ο μαρκήσιος Ντε Σαντ με έναν χίπι - και άλλα σαββοπουλικά τσιτάτα;

Το μυστικό

Και θα πει κανείς : Ωραία, να μην ψηφίσουμε τους Μιχαλολιάκους και τους υπολοίπους του ιδίου φυράματος. Αλλά γιατί να πούμε ναι σε εκείνους που μας έφεραν μέχρις εδώ; Μπορούμε; Θέλουμε; Τα πράγματα είναι απλά.

Αν νομίζουμε ότι κακώς είμαστε εδώ που είμαστε και ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν αλλού, δεν έχουμε παρά να δώσουμε την ψήφο μας σε εκείνους που αποδεδειγμένα θα μας πάνε κάπου αλλού. Αν τους πετύχετε αυτούς, μην το κρατήσετε μυστικό. Στείλτε mail και σε μένα, διότι θα μου χρησιμεύσει. Αλλά φοβάμαι ότι δεν θα είναι μεγάλη η ανταπόκριση.

Όπως λένε κι οι παλιοί αναρχοαυτόνομοι, αν οι εκλογές μπορούσαν να δώσουν λύσεις, θα είχαν απαγορευτεί. Οι εκλογές λοιπόν, δύσκολα θα δώσουν τη λύση. Όμως, είναι στο χέρι μας να μη γίνουν μέρος - και μάλιστα σημαντικό - του προβλήματος.