Όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα ανήμερα της εορτής του Αγίου
Νικολάου του Καρπενησιώτη στις 7 το πρωί, τελέστηκε όρθρος και
πανηγυρική Θεία Λειτουργία με την συμμετοχή όλου του κλήρου και του
λαού, στον Ιερό Ναό Παναγίας στο Καρπενήσι και στην συνέχεια
πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της εικόνας στους κεντρικούς δρόμους του
Καρπενησίου, της
πόλης όπου γεννήθηκε.
Η παράδοση
Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση, ο Νικόλαος γεννήθηκε το 1656 στο Καρπενήσι και το σπίτι του ήταν εκεί που είναι σήμερα το εκκλησάκι προς τιμήν του. Οι γονείς του ευσεβείς και φιλόθεοι, αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών ο πατέρας του έφυγε για την Κωνσταντινούπολη, για να εργαστεί ως μπακάλης. Στα 15 του χρόνια, ο έφηβος πια Νικόλαος, προτίμησε να ακολουθήσει τον πατέρα του στην Πόλη και πριν καλά-καλά καταλάβει πού βρίσκεται, μπήκε στην δουλειά. Ο πατέρας του για να μπορεί ο νεαρός Νικόλαος να συνεννοείται με όλους τους πελάτες του μαγαζιού (Τούρκους και Ρωμιούς) τον έστειλε να μάθει την Τούρκικη διάλεκτο. Το δύσκολο ωστόσο ήταν να μάθει κανείς να γράφει Τούρκικα, για αυτό και την διδασκαλία του την ανέλαβε ένας Τούρκος «φίλος» του πατέρα του Νικόλαου, ο οποίος διατηρούσε μπαρμπέρικο απέναντι από το μαγαζί του.
Μια μέρα ο δάσκαλός του, μπροστά σε πολλούς γενίτσαρους, τον έβαλε να διαβάσει το μάθημα, το οποίο ήταν ομολογία πίστεως, πως τάχα γινότανε μουσουλμάνος. Αυτό ήταν όλο. Δεν μπορούσε πια να αρνηθεί πως έκαμε ομολογία και προσχώρησε στο Ισλάμ. Τον πήγανε στον κριτή κι ο Νικόλαος με φωνές και διαμαρτυρίες υποστήριζε την αθωότητα του. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του στις δελεαστικές προτάσεις του κριτή: «Εγώ είμαι χριστιανός και για Θεό μου πιστεύω τον Ιησού Χριστό. Τις τιμές και τ’ αξιώματα, που μου τάζετε, δεν τα χρειάζομαι. Το Χριστό πιστεύω και δεν τον αρνιέμαι.Για τ’ όνομα του Χριστού πεθαίνω, μα τούρκος δεν γίνομαι».
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο Τούρκος κριτής τον φυλάκισε και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Το θαυμαστό είναι η δύναμη που υπέδειξε παρά τα 16 του χρόνια.
Ποτέ δεν λιγοψύχησε, δεν συγκινήθηκε από τα υλικά αγαθά και τα αξιώματα και δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό. Το αποτέλεσμα ήταν οι Τούρκοι αξιωματούχοι να ζητήσουν την αποκεφάλισή του, αφού ένιωθαν πως ταπεινώθηκαν από ένα παιδόπουλο.
Έτσι, ο νεαρός Νικόλαος, χωρίς να δειλιάσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, και γεμάτος ευτυχία γιατί θα μαρτυρούσε για τον Χριστό του, αποκεφαλίστηκε έξω από το μαγαζί του πατέρα του, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1672. Σαν να μην έφτανε αυτό εδόθη η εντολή το σώμα και το κεφάλι του Αγίου να μείνουν άταφα, για φόβητρο των Χριστιανών. Για τρία μερόνυχτα όμως όλοι έβλεπαν ένα θείο φως να κατέρχεται και να φωτίζει με τρόπο θαυμαστό το Λείψανο. Οι χριστιανοί τότε πλήρωσαν μεγάλο ποσό και αγόρασαν τα λείψανα του Αγίου.
Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται πλέον σε δύο μονές του Αγ. Όρους, την Μονή Ξηροποτάμου και την Μονή Γρηγορίου. Η κάτω σιαγώνα βρίσκεται στην Μονή Προυσού και τεμάχιο, δε, οστού στη Μονή Τατάρνας.
Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση, ο Νικόλαος γεννήθηκε το 1656 στο Καρπενήσι και το σπίτι του ήταν εκεί που είναι σήμερα το εκκλησάκι προς τιμήν του. Οι γονείς του ευσεβείς και φιλόθεοι, αλλά λόγω οικονομικών δυσχερειών ο πατέρας του έφυγε για την Κωνσταντινούπολη, για να εργαστεί ως μπακάλης. Στα 15 του χρόνια, ο έφηβος πια Νικόλαος, προτίμησε να ακολουθήσει τον πατέρα του στην Πόλη και πριν καλά-καλά καταλάβει πού βρίσκεται, μπήκε στην δουλειά. Ο πατέρας του για να μπορεί ο νεαρός Νικόλαος να συνεννοείται με όλους τους πελάτες του μαγαζιού (Τούρκους και Ρωμιούς) τον έστειλε να μάθει την Τούρκικη διάλεκτο. Το δύσκολο ωστόσο ήταν να μάθει κανείς να γράφει Τούρκικα, για αυτό και την διδασκαλία του την ανέλαβε ένας Τούρκος «φίλος» του πατέρα του Νικόλαου, ο οποίος διατηρούσε μπαρμπέρικο απέναντι από το μαγαζί του.
Μια μέρα ο δάσκαλός του, μπροστά σε πολλούς γενίτσαρους, τον έβαλε να διαβάσει το μάθημα, το οποίο ήταν ομολογία πίστεως, πως τάχα γινότανε μουσουλμάνος. Αυτό ήταν όλο. Δεν μπορούσε πια να αρνηθεί πως έκαμε ομολογία και προσχώρησε στο Ισλάμ. Τον πήγανε στον κριτή κι ο Νικόλαος με φωνές και διαμαρτυρίες υποστήριζε την αθωότητα του. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του στις δελεαστικές προτάσεις του κριτή: «Εγώ είμαι χριστιανός και για Θεό μου πιστεύω τον Ιησού Χριστό. Τις τιμές και τ’ αξιώματα, που μου τάζετε, δεν τα χρειάζομαι. Το Χριστό πιστεύω και δεν τον αρνιέμαι.Για τ’ όνομα του Χριστού πεθαίνω, μα τούρκος δεν γίνομαι».
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο Τούρκος κριτής τον φυλάκισε και τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια. Το θαυμαστό είναι η δύναμη που υπέδειξε παρά τα 16 του χρόνια.
Ποτέ δεν λιγοψύχησε, δεν συγκινήθηκε από τα υλικά αγαθά και τα αξιώματα και δεν αρνήθηκε την πίστη του στον Χριστό. Το αποτέλεσμα ήταν οι Τούρκοι αξιωματούχοι να ζητήσουν την αποκεφάλισή του, αφού ένιωθαν πως ταπεινώθηκαν από ένα παιδόπουλο.
Έτσι, ο νεαρός Νικόλαος, χωρίς να δειλιάσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, και γεμάτος ευτυχία γιατί θα μαρτυρούσε για τον Χριστό του, αποκεφαλίστηκε έξω από το μαγαζί του πατέρα του, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1672. Σαν να μην έφτανε αυτό εδόθη η εντολή το σώμα και το κεφάλι του Αγίου να μείνουν άταφα, για φόβητρο των Χριστιανών. Για τρία μερόνυχτα όμως όλοι έβλεπαν ένα θείο φως να κατέρχεται και να φωτίζει με τρόπο θαυμαστό το Λείψανο. Οι χριστιανοί τότε πλήρωσαν μεγάλο ποσό και αγόρασαν τα λείψανα του Αγίου.
Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται πλέον σε δύο μονές του Αγ. Όρους, την Μονή Ξηροποτάμου και την Μονή Γρηγορίου. Η κάτω σιαγώνα βρίσκεται στην Μονή Προυσού και τεμάχιο, δε, οστού στη Μονή Τατάρνας.
Πηγή:Ευρυτανικά Νέα
Η ανακήρυξη του ώς Πολιούχου
Μέχρι το 1955 δεν υπήρχε στο Καρπενήσι επίσημα καθιερωμένη θρησκευτική εορτή. Ό κάθε Ναός γιόρταζε και πανηγύριζε την ήμερα της μνήμης του, χωρίς καμία άλλη ιδιαιτερότητα. Το 1955 κινήθηκαν Δήμος και Εκκλησία με πρωτοπόρο τον Εφημέριο της Παναγίας και Αρχιερατικό Επίτροπο της περιοχής Αρχιμανδρίτη Κων. Παπανικολάου στο Αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για την καθιέρωση ως Τοπικής Θρησκευτικής Εορτής, την Εορτή του Αγίου Νικολάου του Καρπενησιώτη την 23η Σεπτεμβρίου. Το Υπουργείο δέχθηκε το αίτημα και την 27/5/1955 υπογράφηκε το σχετικό Βασιλικό Διάταγμα "Περί αναγνωρίσεως ως μονίμου τοπικής Θρησκευτικής Τελετής του Νεομάρτυρος Αγίου Νικολάου του Καρπενησιώτου" (ΦΕΚ 151 τ. Α' 15-6-1955). Από τότε καθιερώθηκε ή 23η Σεπτεμβρίου ως ημέρα τοπικής αργίας και πανηγυρισμού.
Μέχρι το 1955 δεν υπήρχε στο Καρπενήσι επίσημα καθιερωμένη θρησκευτική εορτή. Ό κάθε Ναός γιόρταζε και πανηγύριζε την ήμερα της μνήμης του, χωρίς καμία άλλη ιδιαιτερότητα. Το 1955 κινήθηκαν Δήμος και Εκκλησία με πρωτοπόρο τον Εφημέριο της Παναγίας και Αρχιερατικό Επίτροπο της περιοχής Αρχιμανδρίτη Κων. Παπανικολάου στο Αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων για την καθιέρωση ως Τοπικής Θρησκευτικής Εορτής, την Εορτή του Αγίου Νικολάου του Καρπενησιώτη την 23η Σεπτεμβρίου. Το Υπουργείο δέχθηκε το αίτημα και την 27/5/1955 υπογράφηκε το σχετικό Βασιλικό Διάταγμα "Περί αναγνωρίσεως ως μονίμου τοπικής Θρησκευτικής Τελετής του Νεομάρτυρος Αγίου Νικολάου του Καρπενησιώτου" (ΦΕΚ 151 τ. Α' 15-6-1955). Από τότε καθιερώθηκε ή 23η Σεπτεμβρίου ως ημέρα τοπικής αργίας και πανηγυρισμού.
Χρόνια Πολλά και ο Άγιος να μας προστατεύει όλους, να μας χαρίζει υγεία
και προκοπή και να μας βοηθήσει σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάμε.
Στις φωτογραφίες, ο ιερός κλήρος της πόλης με τη συμμετοχή επισήμων και του
κόσμου στην περιφορά της εικόνας. (Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για να μεγαλώσει.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου