Οι προστάτες των μαθητών

Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Που εκμηδένισαν το εισόδημα των γονέων τους, ώστε τα παιδιά να σκληραγωγηθούν, όπως και οι παππούδες και προ παππούδες τους στα πέτρινα χρόνια της κατοχής και της μεταπολεμικής Ελλάδας, γεφυρώνοντας έτσι το χάσμα των γενεών;

Που απέλυσαν τους πατεράδες και τις μανάδες τους, ώστε να δώσουν την ευκαιρία στους νεαρούς μαθητές να βιώσουν από πρώτο χέρι αυτά που βλέπουν στις χολιγουντιανές ταινίες που δραματοποιούν τον Κάρολο Ντίκενς και έτσι να εντρυφήσουν στα αριστουργήματα της κλασικής λογοτεχνίας, όπως ο Όλιβερ Τουίστ;

Που αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των παιδιών σε κάθε τάξη, έτσι ώστε να ζήσουν από κοντά και να κατανοήσουν από πρώτο χέρι πώς ήταν η εκπαίδευση στις αρχές του 20ου αιώνα, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους για την ιστορία των κοινωνιών και του εκπαιδευτικού συστήματος;

Ας μην ξεχνάμε και το θεσμό των συσσιτίων, που όλο και εξαπλώνονται, και έτσι οι νέοι άνθρωποι μαθαίνουν από νωρίς να είναι ολιγαρκείς, να τρέφονται με τα βασικά, και να αισθάνονται έτσι πιο κοντά και αλληλέγγυοι στα παιδιά του Νίγηρα, αυτά τα παιδιά που τόσο αγάπησε και η μέντορας της κυβέρνησής μας, η Κριστίν Λαγκάρντ.

Η ανεργία μας, που φτάνει το 50% στους νέους, ενισχύει το καλώς εννοούμενο νεανικό πείσμα και τη θέληση, αλλά και αποτελεί κίνητρο για να γνωρίσουν άλλες χώρες του κόσμου, μεταναστεύοντας, όπως έκαναν και οι προηγούμενες γενιές και πρόκοψαν.

Αλλά η κυβέρνησή μας ομού μετά των καναλιών, ενδιαφέρονται και για την πολιτική αγωγή και ολοκλήρωση των μαθητών. Έτσι από νωρίς φροντίζουν να τους διδάσκουν τι σημαίνει ησυχία, τάξη και ασφάλεια στην πράξη, με ρίψεις χημικών μέσα στα σχολεία και στα μικρά χωριά, μια πρωτοφανής περίπτωση στα διεθνή χρονικά, μια παγκόσμια πρωτοτυπία τεράστιας παιδαγωγικής σημασίας.

Ας μην ξεχνάμε και τα παιδιά των χιλιάδων αυτόχειρων που θα ζήσουν ορφανά και σε ένδεια, μια και αυτές οι αυτοχειρίες κρύβουν πίσω τους οικονομικά αίτια. Αυτά τα παιδιά χαίρουν της ιδιαίτερης συμπάθειας της κυβέρνησης μας, και γι αυτό, για να απολαύσουν και άλλα παιδιά αυτό το προνόμιο, να είναι συμπαθή σε αξιωματούχους του ελληνικού κράτους, γίνεται κάθε προσπάθεια ώστε οι αυτοχειρίες να συνεχισθούν, δίνοντας κίνητρα για κάτι τέτοιο, βοηθώντας στο κλείσιμο και την οικονομική καταστροφή μικρών επιχειρήσεων, σε ακόμα περισσότερες απολύσεις, με παράλληλη αύξηση της φορολογίας, κατασχέσεις ακινήτων και περιουσιών.

Τέλος τα κανάλια, με την προτροπή και στήριξη των κυβερνητικών αξιωματούχων, καλλιεργούν πνευματικά τα παιδιά μας, προβάλλοντας πρότυπα ζωής, όπως αυτό του αρχαιότερου επαγγέλματος σε διάφορες σύγχρονες παραλλαγές: τηλεπαρουσιάστρια που παρουσιάζει τα σωματικά της προσόντα, τραγουδίστρια που δεν τραγουδάει και άλλα επαγγέλματα με μέλλον και προοπτικές.

Οικοδομείται έτσι ένα ιδανικό τοπίο για να ζήσουν οι νέες γενιές, ένα τοπίο με μεροκάματα Βουλγαρίας ή Κίνας - ποια να πρωτοδιαλέξουμε; - με αναπτυξιακές προοπτικές ανάλογες αυτών της Ταϋλάνδης, με ιδιωτικά νοσοκομεία και σχολεία για τους πλούσιους - αυτό σημαίνει αξιοκρατία, μια και όπως είναι γνωστό ο πλούτος κερδίζεται με τη σκληρή δουλειά - μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις - και όχι τα μικρομάγαζα που υπήρχαν μέχρι σήμερα - πεδίο δόξης λαμπρόν για τους πιο φιλόδοξους και μαχητικούς από τους νέους μας!

Ένας κόσμος περιπέτειας και δράσης ανοίγεται διάπλατα μπροστά τους, γεμάτος ευκαιρίες για να ζήσουν ή να πεθάνουν, όπως στον κινηματογράφο, εκεί που ο πρωταγωνιστής σκοτώνει όλους αντιπάλους και στο τέλος, επιβιώνοντας από χίλιους κινδύνους, τα παίρνει όλα. Όσο για τους πολλούς, τους χαμένους, τους νεκρούς, ο καθένας ελπίζει να μην βρίσκεται ανάμεσά τους. Μόνο που η ζωή δε μοιάζει με χολιγουντιανή ταινία, ούτε με ηλεκτρονικό παιχνίδι, όπου ο πόνος και ο θάνατος είναι εικονικός.

http://tvxs.gr/news/blog