Ντροπή και αγανάχτηση νιώθω, έτσι που μας κατάντησαν

Τα δάκρυά μας κάποια στιγμή θα γίνουν ο εφιάλτης σας, καθάρματα!

 Βλέποντας τη θλίψη και την απόγνωση στα πρόσωπα των απολυμένων συναδέλφων μόνο οργή μπορεί να νιώσεις, για όλους αυτούς που προαποφάσισαν για την τύχη αυτών των ανθρώπων!!!

Όμως, δεν μπορώ να μην ομολογήσω, ότι νιώθω οργή και ντροπή και για όλους εμάς τους βολεμένους!!!Που κάθε πρωί, πάμε (προς το παρόν τουλάχιστον)στη δουλίτσα μας!!Που ευχαριστούμε το Θεό, την τύχη, την καλή μας τη μοίρα και δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλον, που ακόμα έχουμε ένα κομμάτι ψωμί και τρώμε!!!!!

Και επιστρέφοντας το μεσημέρι στο σπιτάκι μας, κλεινόμαστε ο καθένας στο μικρόκοσμό του, με τη συνείδησή του ήσυχη, ότι έπραξε το σωστό!!! Όμως κατά βάθος, έστω κι αν δεν τολμάμε να το ομολογήσουμε ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό, το ξέρουμε καλά, ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι!!

Οι συνάδελφοί μας, που χθες τους ανακοινώθηκε με τόσο κυνικό τρόπο, από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης ότι: «Ό,τι έχει ειπωθεί ισχύει και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι», από σήμερα το πρωί  είναι χωρίς δουλειά. Οι άνθρωποι αυτοί, που με αξιοπρέπεια αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην εργασία, θα πρέπει από σήμερα να μαζέψουν τα κομμάτια τους για να κρατηθούν όρθιοι και να συνεχίσουν να ζουν με τα νέα δεδομένα που κάποιοι σχεδίασαν, οργάνωσαν και τους επέβαλαν.

Και εμείς όλοι, που θέλουμε να αποκαλούμαστε συνάδελφοι, που ήμασταν όταν συντελούνταν αυτό το έγκλημα; Στις δουλειές μας ή στα σπιτάκια μας, άλλοι προσποιούμενοι δήθεν ότι δεν γνωρίζαμε, άλλοι επικαλούμενοι αδυναμία να αλλάξουμε τα προαποφασισμένα, άλλοι σφυρίζαμε αδιάφορα νιώθοντας υποσυνείδητα μια ανακούφιση, που ευτυχώς, δεν είμαστε εμείς στη θέση τους.

Και κρυμμένοι πίσω από φτηνές δικαιολογίες,τους αφήσαμε μόνους!!!!

Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια!!! Ούτε συγνώμη δεν τολμώ να τους ζητήσω, γιατί φοβάμαι ότι θα μου την πετάξουν στα μούτρα!!!
Ας βρούμε το θάρρος να ομολογήσουμε, ότι αγαπήσαμε περισσότερο την υποταγή μας, από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας!!
Μεθαύριο στη σχολική γιορτή για την εθνική επέτειο ,αναρωτιέμαι πόσοι από μας θα έχουμε τη δύναμη, να βγούμε να εκφωνήσουμε πανηγυρικούς λόγους και να μιλήσουμε για το ύψιστο ιδανικό της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κοιτώντας στα μάτια τους μαθητές μας!!!!

Μόνο ντροπή νιώθω!!!

Ζητώ συγνώμη «συνάδελφοι» αν σας χάλασα τη διάθεσή σας!!!

Πηγή: fb