«Πρώτο αίμα» στις αργίες για συνδικαλιστικά αίτια

Αρθρογράφος: Χρήστος Κάτσικας

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η εκπαίδευση αλλά και το σύνολο του δημόσιου τομέα βιώνει για μια ακόμη φορά το «θέατρο του παραλόγου» με την «παραγωγή» επιόρκων και το μέτρο της «αυτοδίκαιης αργίας».

Το πιο πρόσφατο κρούσμα είναι η αιφνιδιαστική απόφαση του υπουργείου Παιδείας να θέσει σε αργία την εκπαιδευτικό Ελισάβετ Παπαδοπούλου. Ολα άρχισαν όταν η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λακωνίας άσκησε δίωξη σε βάρος της εκπαιδευτικού, προέδρου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Μολάων Λακωνίας. Η εκπαιδευτικός εγκαλέστηκε με βάση τον «νέο» πειθαρχικό κώδικα για «αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας», μια αναχρονιστική, ασαφή και γενικόλογη κατηγορία, μόνο και μόνο γιατί έπρεπε να βρεθεί κάτι προς κατηγορία!

Υπερασπίστηκε δικαιώματα

Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου διώκεται γιατί, ως πρόεδρος και αιρετή, υπερασπίστηκε τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων, αποκάλυψε τις αυθαιρεσίες και τις παραβιάσεις της νομοθεσίας από τη διοίκηση, καθώς και την άθλια πραγματικότητα των σχολικών μονάδων και της λειτουργίας τους (κενά κ.λπ.).

Η απόφαση να τεθεί σε αυτοδίκαιη αργία τώρα, ενώ έχουν περάσει 5 μήνες από την παραπομπή της στο πειθαρχικό και λίγες ημέρες πριν από την ανακοίνωση της απόφασης του πειθαρχικού, βαραίνει ολόκληρη την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Είναι πολιτική πράξη αυταρχισμού και εμπάθειας, που επιδιώκει να ποινικοποιήσει και ουσιαστικά να απαγορέψει τη συνδικαλιστική της δράση και την άσκηση των καθηκόντων της, δημιουργώντας κλίμα φόβου!

Η δίωξη αυτή έρχεται να προστεθεί στη βιομηχανία διώξεων που έχει στηθεί ενάντια σε κάθε εκπαιδευτικό που τολμά να αντιδράσει στις επιλογές του υπουργείου Παιδείας και της κυβερνητικής πολιτικής. Ουσιαστικά βαπτίζεται παράπτωμα η ίδια η συνδικαλιστική δράση.

Με βάση τον μνημονιακό νόμο 4093/2012, επιβάλλεται αυτοδίκαιη αργία για οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο. Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας (η υπόθεση δεν έχει εκδικαστεί οριστικά), που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια. Αποτελεί στην ουσία πολιτική δίωξη και απαγόρευση κάθε διαμαρτυρίας. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα φόβου, που δεσμεύει κάθε δημόσιο υπάλληλο, καθώς αφορά την καθημερινότητά του και ζητήματα στα οποία θα μπορούσε ανθρωπίνως να εμπλακεί ο καθένας. Επιπλέον, η κατηγορία της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς» είναι εντελώς ασαφής και αυθαίρετη και, όπως είναι εύκολα κατανοητό, μπορεί να τυλίξει σε «μια κόλλα χαρτί» οποιονδήποτε υπάλληλο «μπει στη μύτη» του προϊσταμένου του.

Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα σελίδα στη «στρατηγική φόβου» για τους δημοσίους υπαλλήλους που καλλιεργούν κυβέρνηση και ΜΜΕ.

Όλα τα στοιχεία φανερώνουν ότι ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης δεν είναι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν τελέσει μια αξιόποινη πράξη και έχουν καταδικαστεί γι’ αυτήν (κλοπή, παιδεραστία, δωροδοκία κ.λπ.). Αυτοί «χρησιμοποιούνται» επικοινωνιακά από την κυβέρνηση για να αποσπάσουν τη συναίνεση της κοινής γνώμης.

Διαρκείς απειλές

Δεν είναι τυχαίο που το τελευταίο χρονικό διάστημα μια σειρά εκπαιδευτικοί ανά τη χώρα τέθηκαν ή απειλούνται με αργία καθώς παραπέμπονται στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία της «αναξιοπρεπούς ή ανάξιας για υπάλληλο συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας» και χωρίς τελική απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου ή άλλη δικαστική ετυμηγορία (ούτε καν πρωτόδικη) σε εφαρμογή των σχετικών διατάξεων του μνημονιακού νόμου 4093/12.

Σε κοινή ανακοίνωσή τους, πολλοί σύλλογοι εκπαιδευτικών ΠΕ του λεκανοπεδίου πραγματοποίησαν χθες στις 12.00 παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας για το ζήτημα της αυτοδίκαιης αργίας της Ελισάβετ Παπαδοπούλου και ζήτησαν την ανάκληση της απόφασης.

Πηγή