 |
| Του Αθανάσιου Κατσίμπελη* |
Υπάρχει μια κατηγορία εκπαιδευτικών στην Ελλάδα οι οποίοι βρίσκονται κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, όμηροι της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Χωρίς το διορισμό τους, ως αναπληρωτές, δεν θα ήταν εφικτή η λειτουργία των σχολείων σε ολόκληρη τη χώρα.Αυτοί οι εκπαιδευτικοί λέγονται μεν αναπληρωτές, αλλά στην ουσία δεν αναπληρώνουν κανέναν.Αποδεδειγμένα, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εδώ και χρόνια «οργώσει» την Ελλάδα υπηρετώντας την Εθνική μας Παιδεία, ελπίζοντας σε έναν μόνιμο διορισμό και στο τέλος της περιπλάνησης.
Βαρύ το προσωπικό και οικογενειακό τίμημα για τους αναπληρωτές, που αναγκάζονται κάθε χρόνο να αλλάζουν τόπο και σχολείο και να εξαρτάται η μοίρα τους από το πληροφορικό σύστημα του Υπουργείου Παιδείας.Βαρύ και το κόστος για την Παιδεία και τους μαθητές καθώς δεν μπορεί να γίνει σωστός προγραμματισμός του εκπαιδευτικού έργου από τη στιγμή που ούτε ο εκπαιδευτικός γνωρίζει το σχολείο που θα υπηρετήσει, ούτε το σχολείο γνωρίζει τη σύνθεση του προσωπικού με την οποία θα πορευτεί.Δεν είναι λίγες οι οικογένειες των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που ζουν χωριστά καθώς η συνυπηρέτηση δεν τους περιλαμβάνει!!Κι ας προστατεύει το Σύνταγμά μας την οικογένεια.Οι οικογένειες των εκπαιδευτικών δεν υπόκεινται σε αυτή την προστασία!!
Ο ΣΥΡΙΖΑ που στηρίχτηκε στις ψήφους και των αναπληρωτών εκπαιδευτικών προεκλογικά τους είχε υποσχεθεί μόνιμο διορισμό και αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους.Ο Βουλευτής και υφυπουργός Εξωτερικών σήμερα κ. Αμανατίδης δήλωνε προεκλογικά ως Υπεύθυνος Παιδείας ότι “θα πραγματοποιηθούν μόνιμοι διορισμοί καθώς η γιγάντωση του αριθμού των αναπληρωτών και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις δίνουν παροδική λύση στο πρόβλημα των κενών.”
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται τη λειτουργία όλων των τύπων Σχολείων Γενικής Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπ/σης και θα λάβει ειδικές πρόνοιες στο πλαίσιο της νέας χρηματοδότησης της Παιδείας που θα εγγυηθεί η κυβέρνηση της Αριστεράς.Ακυρώνουμε τη λιτότητα στη Παιδεία, με τη σταδιακή αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία και την έρευνα από τον κρατικό προϋπολογισμό, και την αναπροσαρμογή και ουσιαστική αξιοποίηση των πόρων του νέου ΕΣΠΑ.
Καταργούμε την «εργασιακή εφεδρεία» και τις ευέλικτες μορφές εργασίας στην εκπαίδευση. Εξασφαλίζουμε τη λειτουργία όλων των τύπων των Σχολείων Γενικής, Τεχνικής- Επαγγελματικής εκπαίδευσης» σημείωνε ο κ. Αμανατίδης .
Σύμφωνα με τον κ.Αμανατίδη για το σχολικό έτος 2015-2016 τα κενά θα καλύπτονταν με μόνιμους διορισμούς και με αναπληρωτές πλήρους ωραρίου.
Υποσχόταν πως “κατά προτεραιότητα θα διοριστούν όσοι ανήκουν σε κλειστές λίστες, και έχουν διοριστεί προηγούμενοί τους. Εφόσον εξαντληθούν αυτές οι λίστες οι διορισμοί θα γίνουν από τη νέα επικαιροποιημένη λίστα προϋπηρεσίας αναπληρωτών.Στο ερώτημα για την προϋπηρεσία των ετών 2010-2012, που η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας είχε αποφασίσει να μην την αναγνωρίσει, ο κ. Αμανατίδης τόνιζε ότι θα αναγνωριστεί το σύνολο της προϋπηρεσίας των εκπαιδευτικών , δηλαδή και των ετών 2010-2011 και 2011-2012 και οι πίνακες θα τροφοδοτηθούν με νέες προϋπηρεσίες!!”
Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε.Τα σχολεία ανοίγουν και τα προβλήματα παραμένουν άλυτα.Θα βρεθούν κάποιοι να πουν πολλές δικαιολογίες.Πώς δικαιολογούν όμως την κυβέρνηση που ανέχεται τη διαιώνιση του θεσμού των αναπληρωτών η οποία αντίκειται στο κοινοτικό δίκαιο;
Τέθηκε άραγε το θέμα αυτό στους θεσμούς;
Όπως είναι γνωστό και έχει δημοσιευτεί σε πολλές εκπαιδευτικές ιστοσελίδες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΕ) με την απόφασή του Γ΄ Τμήματος του της 26ης Νοεμβρίου 2014 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C22/13, C61/13 έως C63/13 και C418/13, με αντικείμενο αιτήσεις προδικαστικής αποφάσεως, δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, υποβληθείσες, αφενός, από το Tribunale di Napoli (Ιταλία), αφετέρου, από το Corte costituzionale (Ιταλία), με απόφαση της 3ης Ιουλίου 2013, που περιήλθε στο Δικαστήριο στις 23 Ιουλίου 2013 (C418/13), εξέδωσε απόφαση σύμφωνα με την οποία:
«Η ρήτρα 5, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία συνήφθη στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στις κύριες δίκες, βάσει της οποίας είναι δυνατή η ανανέωση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου για την κάλυψη κενών και ελεύθερων θέσεων διδασκόντων και διοικητικού, τεχνικού και επικουρικού προσωπικού στα υπό κρατική διαχείριση σχολεία, έως την ολοκλήρωση διαγωνισμών για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, χωρίς να ορίζονται συγκεκριμένες προθεσμίες για την ολοκλήρωση των διαγωνισμών αυτών και αποκλειομένης εντελώς, για τους διδάσκοντες αυτούς και το εν λόγω προσωπικό, της δυνατότητας προβολής αξιώσεως για την αποκατάσταση της ζημίας που ενδεχομένως έχουν υποστεί λόγω της προαναφερθείσας ανανεώσεως. Συγκεκριμένα και υπό την επιφύλαξη των διαπιστώσεων των αιτούντων δικαστηρίων, η εν λόγω ρύθμιση, αφενός, δεν καθιστά δυνατή τη συναγωγή αντικειμενικών και διαφανών κριτηρίων προκειμένου να ελεγχθεί αν η ανανέωση των συμβάσεων αυτών ανταποκρίνεται πράγματι σε γνήσια ανάγκη, είναι πρόσφορη προς επίτευξη του επιδιωκομένου σκοπού και αναγκαία προς τούτο, και, αφετέρου, δεν περιλαμβάνει κανένα μέτρο για την αποτροπή καταχρηστικής συνάψεως διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και την επιβολή κυρώσεων στις περιπτώσεις αυτές».
Δηλαδή το ΔΕΕ επιτρέπει τη διεκδίκηση της μονιμοποίησης για χιλιάδες αναπληρωτές με προϋπηρεσία και στην Ελλάδα, καθώς, μεταξύ άλλων, κρίνει ότι πρακτικές εκμετάλλευσης «στρατιών» αναπληρωτών από Κράτος Μέλος της ΕΕ καταστρατηγούν τα δικαιώματα των εργαζομένων εκπαιδευτικών και δεν αποτρέπουν αποτελεσματικά την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Μάλιστα αξιοσημείωτο και ουσιαστικά κρίσιμο είναι ότι στο Δικαστήριο παρενέβη και η Ελλάδα υποβάλλοντας γραπτές παρατηρήσεις (C418/13) με στόχο να μην εκδοθεί θετική απόφαση. Η Ελληνική Κυβέρνηση προέβαλε ότι δεν θα ήταν σκόπιμη η υπαγωγή της εκπαίδευσης στις διατάξεις της συμφωνίας-πλαισίου σχετικά με την καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.
Το Δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό αυτό και έκρινε δεσμευτικά και για την Ελλάδα ότι η συμφωνία-πλαίσιο δεν αποκλείει κανένα συγκεκριμένο κλάδο από το πεδίο εφαρμογής της και, συνεπώς, έχει εφαρμογή στο προσωπικό που προσλαμβάνεται στον κλάδο της εκπαίδευσης.
Συνεπώς, η απόφαση αυτή δεσμεύει τα όργανα της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης και της εκτελεστικής (ΥΠΟΠΑΙΘ) και της δικαστικής εξουσίας (βλ. αντί πολλών: απόφαση Ολομέλειας ΑΠ 16/2013: «η δεσμευτικότητα της απόφασης αυτής (του ΔΕΕ εννοείται) ….. είναι όμως αναμφίβολη, αφού μόνον έτσι εξυπηρετείται ο σκοπός της ενιαίας και ομοιόμορφης εφαρμογής του ενωσιακού δικαίου»).
Θα συνεχίσει άραγε και αυτή η κυβέρνηση να έχει όμηρους τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς ή θα εφαρμόσει το Κοινοτικό δίκαιο προχωρώντας σε μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών;
—
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου