Δεν ερυθριάζετε, αγαπητοί;

Όποιος δεν έχει πάει στα Άγραφα του είναι δύσκολο να καταλάβει.........

Παραθέτω την επιστολή του Γιώργου αυτούσια όπως δημοσιεύθηκε στο http://xenesglosses.eu

Το ξυπνητήρι χτυπά. Επτά παρά τέταρτο, μαντεύω, τρυπωμένος ακόμη κάτω από τη μάλλινη κουβέρτα. Αισθάνομαι το δωμάτιο καταπαγωμένο. Σηκώνομαι βεβιασμένα. Παραπαίοντας μέσα στον αφώτηγο χώρο, σπεύδω να δυναμώσω το καλοριφέρ –ξυπνούσα κάθε δύο ώρες, το προηγούμενο βράδυ, για να βεβαιωθώ ότι οι σωληνώσεις δεν είχαν παγώσει, μιας και το είχα αφήσει να δουλεύει στο ελάχιστο– · θα έρθουν τα παιδιά και θα ξεπαγιάσουν στην αίθουσα, σκέφτομαι. 

10 Φεβρουαρίου, σήμερα. Μείον οκτώ έξω, δείχνει το θερμόμετρο. Ολικός παγετός. Δύσκολα θα έρθει –αν έρθει, αν τα καταφέρει– και σήμερα στο μάθημα, το παιδί από το διπλανό χωριό. Ο καιρός επιμένει να δοκιμάζει τις αντοχές της οικογένειάς του, που διανύει χωματόδρομο μίας ώρας, καθημερινά, για να του εξασφαλίσει ένα ευπροσήγορο αύριο. 

Αν είμαστε τυχεροί, σήμερα δε θα έχει διακοπή ρεύματος. Τις προάλλες, κόπηκε η παροχή σε όλο το χωριό, από τις οκτώ το πρωί ως τις δύο το απόγευμα. Είχαμε ξυλιάσει και οι τρεις μας στο μάθημα, το δευτεράκι δεν μπορούσε να κρατήσει το μολύβι, αλλά πάσχιζε να γράψει την ορθογραφία του. Κι εγώ, ειλικρινά δεν ήξερα πώς να το επιβραβεύσω. Ουσιαστικά, ανταγωνίζεται τον εαυτό του, στην τάξη· το άλλο είναι εκτάκι και η επαφή τους ήταν περιορισμένη από την αρχή της χρονιάς (τον Οκτώβριο, δηλαδή, όταν λειτούργησε φέτος το σχολείο, κατόπιν δύο μηνών επανειλλειμμένων εκκλήσεων των γονέων και εκκωφαντικής αβελτηρίας της Πολιτείας). 

Είμαστε για τρίτη μέρα χωρίς νερό, συλλογίζομαι, καθώς αδειάζω νερό από το μπουκάλι στην κούπα για τον καφέ. Το φταίξιμο δικό μου. Αμέλησα να αφήσω το βρύση ελάχιστα ανοιχτή, οπότε και ως προς αυτό, κείμεθα στη διακριτική ευχέρεια των καιρικών συνθηκών. 

Πίνω μια γουλιά καφέ κι ανάβω τσιγάρο. Το βλέμμα μου πέφτει στο ρολόι στον απέναντι τοίχο. Πότε πήγε κιόλας οκτώ παρά τέταρτο; Τραβώ μια τελευταία ρουφηξιά, φοράω το χοντρότερο παλτό μου και δανείζομαι την πρωινή όψη της ελπίδας, για να καλωσορίσω τους μαθητές μου, και ξεκινώ για το σχολείο. 

ΥΓ: Χάρισμά σας η προϋπηρεσία, τα διπλά μόρια, κύριοι του Υπουργείου. Αλίμονο αν δυο νούμερα σ’ ένα φύλλο χαρτί μπορούσαν να αλλάξουν κάτι από την απαξίωση, απ’ την κατάντια της παιδείας, στη χώρα μας. 

Άγραφα Ευρυτανίας, Απρίλιος 2016

Διαβάστε περισσότερα: http://xenesglosses.eu/2016/04/den-erythriazete-agapitoi/