Εκπαιδευτικοί υπό διωγμό…, της Κατερίνας Αμανατιάδου

Εκπαιδευτικοί υπό διωγμό& Εκπαιδευτικοί υπό διωγμό» θα είναι γεγονός. Η κατηγορία αυτή είναι μοναδική. Για να ανήκει κανείς σε αυτήν την κατηγορία, δεν αρκεί να βιώνει τις δυσκολίες και τα άγχη  που αντιμετωπίζουν όλοι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί.  Η κατηγορία αυτή είναι πρωτοφανής και δημιουργήθηκε  αποκλειστικά για τους εκπαιδευτικούς – πτυχιούχους Ειδικής Αγωγής.

Όσοι δεν έχουμε μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή σταδιακά και μεθοδευμένα εξοριζόμαστε από τον ίδιο μας τον κλάδο. Όσο περνάνε τα χρόνια απαξιώνεται  η προϋπηρεσία  μας, με αποτέλεσμα έμπειροι εκπαιδευτικοί με 10 και 11 χρόνια  πολύτιμης διδακτικής εμπειρίας να κατέχουν ολοένα  και  πιο χαμηλή θέση στον πίνακα. Αντίθετα,  προηγούνται πτυχιούχοι παιδαγωγικών τμημάτων  με μεταπτυχιακό ακόμη και  με μηδενική προϋπηρεσία,  χωρίς βασικό τίτλο σπουδών στην Ειδική Αγωγή .

Τα βασικά μου προσόντα για να εξοριστώ από τον κλάδο μου είναι  η δεκαετής προϋπηρεσία μου καθώς επίσης και το πτυχίο μου στην  Ειδική Αγωγή χωρίς μεταπτυχιακό τίτλο. Δίπλα στην ανεξέλεγκτη άνθιση της βιομηχανίας μεταπτυχιακών τίτλων,  η πολιτεία μάς τιμωρεί για την επιλογή μας να μην έχουμε ως προτεραιότητα το μεταπτυχιακό. Μας τιμωρεί για την επιλογή να επενδύσουμε στη διδακτική εμπειρία.

Η επένδυση αυτή  για πολλούς εκπαιδευτικούς Ειδικής Αγωγής είναι συνειδητή επιλογή με νόημα. Δεν είναι εύκολο να κάνουμε  πράξη τη θεωρία της Ειδικής Αγωγής και της Παιδαγωγικής της Ένταξης στο Ελληνικό Σχολείο. Πολύ απλά γιατί δεν υπάρχουν οι βασικές προϋποθέσεις.

Ανήκω,  λοιπόν,  στην κατηγορία «Εκπαιδευτικοί υπό διωγμό», γιατί επέλεξα - όπως και άλλοι συνάδελφοί μου - να  επενδύσω το χρόνο και το μεράκι μου, στην πρακτική εφαρμογή όσων σπούδασα. Σε μια περιπετειώδη προσπάθεια για τη διαμόρφωση κατάλληλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις ανεπαρκείς συνθήκες του ελληνικού σχολείου. Τόσα χρόνια με πολύ συστηματική δουλειά, προσπαθούμε να πείσουμε στον ίδιο το χώρο της εκπαίδευσης για την αναγκαιότητα της Ειδικής Αγωγής και τις δυνατότητες σχολικής ένταξης, με παραδείγματα από την σχολική καθημερινότητα όπως:

·         Νήπιο  με αυτισμό κατάφερε να πάει στην Α΄ Δημοτικού του γενικού σχολείου, να κατακτήσει την ανάγνωση όπως και τα υπόλοιπα παιδιά  και σταδιακά να συμμετέχει στο μάθημα της γενικής τάξης. Μέσω της  Παράλληλης Στήριξης εξασφαλίστηκαν οι κατάλληλες παιδαγωγικές συνθήκες.

·          Έφηβοι με νοητική καθυστέρηση ή αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας μπόρεσαν να μάθουν πώς να πηγαίνουν τουαλέτα μόνοι τους, όταν στο ειδικό σχολείο τούς δόθηκε η ευκαιρία να υποστηριχθούν με κατάλληλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

·         Μαθητής με σύνδρομο Down, που μέχρι πρότινος σχολούσε, όταν ξεκινούσε το πρώτο διάλειμμα, «για να μη διαταράσσεται το σχολείο», έπαψε να παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς συμμετέχοντας σε παιχνίδια και ομαδικές δραστηριότητες με τα υπόλοιπα παιδιά του γενικού σχολείου.

·         Το παιδί που ήταν μόνο του στη γωνία με τις κατάλληλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες απέκτησε  φίλους.

·         Μαθητές και μαθήτριες γενικού σχολείου έμαθαν ότι και ο συμμαθητής  με αυτισμό μπορεί να είναι στην ίδια τάξη και υποστηριχτήκαν πώς να βοηθήσουν, στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Παιδαγωγικής της Ένταξης από τη δασκάλα της Παράλληλης Στήριξης.

Τα παραδείγματα πολλά. Μάρτυρες σε αυτό μπορούν να είναι οι γονείς και οι συνάδελφοι με τους οποίους  εμπνευστήκαμε από κοινού και αγωνιστήκαμε για να οργανώσουμε προγράμματα Ειδικής Αγωγής και ένταξης  στις συνθήκες του ελληνικού σχολείου. Μάρτυρες σε λίγα χρόνια θα είναι και πολλοί ενήλικες πλέον  μαθητές μας!

Μια προσπάθεια συστηματική, με επιστημονική βάση και κυρίως, με φανερά αποτελέσματα στην πράξη. Αποδοτικές  εκπαιδευτικές εφαρμογές, καταδικασμένες  ταυτόχρονα στους φαύλους κύκλους της αστάθειας και των ματαιώσεων που έντεκα χρόνια τώρα συντηρεί η πολιτεία. Δυστυχώς, τα παραδείγματα επίσης πολλά:

·         Ο  μαθητής με αυτισμό που κατέκτησε την ανάγνωση στην Ά Δημοτικού και συμμετείχε στην ομάδα της τάξης, στη  Β΄ Δημοτικού δεν τα κατάφερε τόσο καλά. Η  δασκάλα του δεν προλάβαινε να ασχοληθεί αρκετά  με τον εκπαιδευτικό προγραμματισμό, καθώς έπρεπε να διαβάζει τα απογεύματα για το μεταπτυχιακό της.

·         Ο έφηβοι μαθητές που κατέκτησαν  για πρώτη φορά στόχους  του προγράμματος αυτοεξυπηρέτησης στη τουαλέτα, την επόμενη χρονιά  άλλαξαν δασκάλα(= με μεταπτυχιακό αλλά όχι βασικό τίτλο σπουδών στην Ειδική Αγωγή) η οποία δεν ήξερε πώς να συνεχίσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αυτοεξυπηρέτησης.

·         Ο μαθητής με σύνδρομό Down ήθελε να πάει και την άλλη χρονιά να παίξει στο σχολείο. Έμεινε όμως 2 χρόνια στο σπίτι του. Το Τμήμα Ένταξης του σχολείου του παρέμεινε δίχως δάσκαλο/-α Ειδικής Αγωγής. Με άλλα λόγια, το σχολείο παρέμεινε δύο χρόνια χωρίς βασικές  προϋποθέσεις για  εκπαιδευτικό προγραμματισμό  Σχολικής Ένταξης.  

Η πολιτεία έχει αποφασίσει να απαξιώσει την πιο βασική παιδαγωγική προϋπόθεση στην Ειδική Αγωγή. Ποια προϋπόθεση; Τη σταθερότητα. Δηλαδή, την επένδυση στο χρόνο, στο μεράκι, στις διαπροσωπικές σχέσεις εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων .Την επένδυση στην πολύτιμη γνώση που κερδίζεται από τη διδακτική εμπειρία, μέσα από το συνδυασμό  της θεωρίας  με την πράξη.

Δυστυχώς, τα χειρότερα σενάρια για την Ειδική Αγωγή από  το Σεπτέμβριο μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η βασική παιδαγωγική προϋπόθεση για  συνέχεια και σταθερότητα στην Ειδική  Αγωγή, δίχως τους εκπαιδευτικούς που την υπηρετήσαμε και τη στηρίξαμε τα τελευταία 11 χρόνια με όλες τις δυσκολίες;

Τον Ιούνη πήρα  τη δέκατη απόλυση μου ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής. Αυτή τη φορά, το άγχος για τη μετακόμιση του Σεπτέμβρη θεωρείται πολυτέλεια. Με δεκαετή εμπειρία στην εφαρμογή εξατομικευμένων προγραμμάτων, ενταξιακών δραστηριοτήτων και πλούσιο αυτοσχέδιο εκπαιδευτικό υλικό, φτάνω στην ημερομηνία λήξης του πτυχίου μου. Στην ημερομηνία λήξης μου ως δασκάλα του δημόσιου δωρεάν ελληνικού σχολείου. Του σχολείου που πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε να υπάρχει και να παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά.  Η επένδυση στην εκπαιδευτική πράξη και στους μαθητές…  φαντάζει πλέον σαν ένα κακόγουστο αστείο… σαν παράνομος τζόγος…

Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Η ποιότητα της Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με  την αποσπασματική εφαρμογή παιδαγωγικών μεθόδων. Είναι πλέον φανερό ότι απαιτείται πολιτική βούληση για την προάσπιση των δικαιωμάτων τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των μαθητών που συμμετέχουν στην Ειδική Αγωγή. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί ένα ακόμη «παζάρι» δικαιωμάτων.

Αμανατιάδου Κατερίνα, Δασκάλα Ειδικής Αγωγής

Το προφίλ μου:

Ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εκπαιδευτικού των  κλάδων ΠΕ 61 και ΠΕ71.

Προϋπηρεσία: 10 σχολικά έτη.

Αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα: ?

Μη αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα: Δικαίωμα για μόνιμο διορισμό, αναγνώριση της προϋπηρεσίας για την κατάταξη στον πίνακα αναπληρωτών.

 Συμμετοχή σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ: Ποτέ, γιατί δεν προκηρύχτηκε.

Ατομικό Ρεκόρ επιβίωσης ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής: 9 απολύσεις, δεκατρείς μετακομίσεις, 9ο  καλοκαίρι  με ταμείο ανεργίας, 5 μήνες μελέτη για το διαγωνισμό ΑΣΕΠ που 2 φορές ανακοινώθηκε, αλλά ποτέ δεν έγινε.

Διορισμένοι συνάδελφοι ειδικής αγωγής ΠΕ71 και ΠΕ61: 0. Δε διορίστηκε ποτέ κανείς.

Σειρά κατάταξης στον πίνακα Β΄ Αναπληρωτών Ειδικής Αγωγής το 2003: 100.

Σειρά κατάταξης στον πίνακα Β΄ Αναπληρωτών Ειδικής Αγωγής το 2012: 167.

Σειρά κατάταξης στον πίνακα Β’ αναπληρωτών Ειδικής Αγωγής το 2013: Απρόβλεπτο:

·         Το σενάριο σύμφωνα με ό,τι ισχύει μέχρι τώρα: Δε μετρά η προϋπηρεσία, άρα εξαρτάται από τον αριθμό των κατόχων μεταπτυχιακών που θα έχουμε του χρόνου και τις περιοχές προτίμησής τους.

·         Το αισιόδοξο σενάριο: Ελπίζουμε να υπάρξει πολιτική βούληση  ,δηλαδή να εφαρμοστούν οι  υποσχέσεις των τελευταίων ετών προκειμένου να αποκατασταθεί με νομική ρύθμιση η κατάφορη αδικία για τον τρόπο κατάταξης αναπληρωτών στους πίνακες  Ειδικής  Αγωγής.