Γιάννης Αμανατίδης: Τα παιδιά έχουν ανάγκη δημόσιας, δωρεάν, δημοκρατικής παιδείας υψηλής ποιότητας και ανοιχτής στην κοινωνία.

Επί πέντε χρόνια ζούμε μια πολιτική, η οποία με αφορμή και το μνημόνιο έκανε ότι ήταν δυνατόν έτσι ώστε να καταστήσει το αγαθό της Παιδείας προνόμιο μόνον των εύρωστων οικονομικά τάξεων. Νομοσχέδια, τα οποία έχριζαν περαιτέρω συστηματικού διαλόγου, εισέρχονταν σαν προαπαιτούμενα στο μνημόνιο, εκβιάζοντας ακόμα και τους βουλευτές της συμπολίτευσης να τα ψηφίσουν σε ένα άρθρο. Αυτά δεν τα ξεχνάμε. Δεν ήταν απαίτηση της Τρόικας εξωτερικού αλλά της Τρόικας εσωτερικού, νομοσχέδια, τα οποία μετέτρεπαν τη δημόσια δωρεάν Παιδεία σε ταξική εκπαίδευση, απομυζώντας οικονομικά τις οικογένειες.

Τα παιδιά έχουν ανάγκη δημόσιας, δωρεάν, δημοκρατικής παιδείας υψηλής ποιότητας και ανοιχτής στην κοινωνία. Αυτός είναι ο στόχος που είχαμε εξαγγείλει προεκλογικά και αυτό ειπώθηκε και στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης. Δεν υπάρχει ανάγκη για ένα επιθετικό, ανταγωνιστικό σχολείο.

Επειδή έχουν ειπωθεί πάρα πολλά, θα προσπαθήσω να φέρω καινούργια στοιχεία στη συζήτηση. Μου κάνει εντύπωση, καταρχήν, ότι οι πιο πολλοί ομιλητές στον διάλογο που αναπτύσσεται στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων είναι Βουλευτές συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ και όχι των άλλων κομμάτων, τα οποία «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους» για τον διάλογο.

Υπάρχει ένα θολό τοπίο σε σχέση με τα Πειραματικά, πρότυπα και τα δημόσια σχολεία. Εμφανίζεται η εικόνα κύριε Υπουργέ αυτή τη στιγμή, ότι τα Πειραματικά είναι αυτά που κάνουν μόνο καινοτόμες δράσεις, ό, τι καινούριο και τα δημόσια «τυπικά» δεν κάνουν τίποτα. Ό, τι καλό βγει από τα Πειραματικά ή τα Πρότυπα, θα έρθει και στα υπόλοιπα δημόσια.

 Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Το δημόσιο ελληνικό σχολείο χάρη στο πατριωτισμό των εκπαιδευτικών, εφαρμόζει καινοτόμα προγράμματα και προσπαθεί να ανεβάσει το επίπεδό του. Ξέρετε πόσα μεταπτυχιακά -και θα φανούν τώρα και στις επιλογές που θα γίνουν- έχουν οι εκπαιδευτικοί, παρά τα εμπόδια που τους έβαζε η πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ  και ΠΑΣΟΚ;

Το Δημόσιο Σχολείο, αυτό που λέγεται «της γειτονιάς» απαξιωτικά από τη ΝΔ, είναι πολύ καλύτερο από πολλά άλλα σχολεία, τα οποία θέλουν να λέγονται Πρότυπα.

Τροπολογίες του ν.4186. Αλλάζει ο νόμος την Παιδεία με όλα αυτά τα επείγοντα μέτρα; Όχι φυσικά. Έχουμε το πολυνομοσχέδιο, είχαμε και διατάξεις μέσα στο νομοσχέδιο του Αθλητισμού, προφανώς και όχι, δεν είναι αυτό το οποίο θέλουμε αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, δεν πρέπει να δώσουμε το «φιλί της ζωής» στην εκπαίδευση την οποία την  έχετε φέρει σε κώμα; Νομίζω, ότι πρέπει να το δώσουμε. Δεν πρέπει να δώσουμε το «φιλί της ζωής» σε 25.000 μαθητές οι οποίοι βίαια εκδιώχθηκαν από την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση πέρυσι; Δεν είναι ζήτημα των καθηγητών, το να επανέλθουν οι καθηγητές. Είναι το ζήτημα των παιδιών τα οποία στερήθηκαν την επαγγελματική εκπαίδευση και τα δικαιώματά τους βίαια την προηγούμενη χρονιά. Αυτό είναι το κυρίαρχο! Το θέμα είναι η επιστροφή των μαθητών και μαζί με τους μαθητές επιστρέφουν, βεβαίως, και οι καθηγητές οι οποίοι αδίκως εκδιώχθηκαν. Όχι απλώς αδίκως, αλλά παρανόμως, αντισυνταγματικώς.

Ποια σχέση έχει η αξιολόγηση σαν επιστήμη με αυτό που έγινε με τις απολύσεις; Και εδώ χαιρετίζω θετικά την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας να φέρει στο επόμενο νομοσχέδιο την κατάργηση αυτής της αξιολόγησης, που είναι ουσιαστικά χειραγώγηση. Ποια σχέση έχει με την αξιολόγηση, με την επιστήμη της αξιολόγησης; Η οποία μετράει τους στόχους, το τι έχεις κάνει και το πώς θα βοηθηθείς για να πετύχεις τους στόχους που εσύ θέτεις, σαν πολιτεία, σαν σχολείο. Είναι άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Ένα ζήτημα στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, κύριε Υπουργέ, είναι το εξής: Νομίζω, ότι πάρα πολύ σωστά καταργείται η συνέντευξη για την επιλογή των Διευθυντών Σχολείων από το Συμβούλιο, από το ΠΥΣΠΕ. Προσέξτε όμως. Βέβαια, δεν γίναμε Σοβιέτ, όπως έλεγε ο Λένιν, «όλη η εξουσία στο Σοβιέτ», όπως είπε ο κ. Φορτσάκης, είναι άλλο πράγμα εκείνο και μακάρι να ήταν, γιατί τότε θα έπρεπε ίσως πρώτα να αλλάξουμε το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων, να δώσουμε πραγματικά τις αρμοδιότητες στον Σύλλογο Διδασκόντων και από κει και μετά, να δούμε τι είδους διευθυντή θέλουμε, πώς τον θέλουμε κ.λπ.. Ωστόσο, κατανοώ την πολιτική απόφαση η οποία υπάρχει. Σωστά αντικαθίσταται από τη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων. Χρειάζεται, όμως, λίγο προσοχή, κύριε Υπουργέ, ως προς τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτό, γιατί θα φτάσουμε στην ακύρωση ουσιαστικά του αποτελέσματος το οποίο θέλετε να παράξετε.

Τέσσερα σημεία, κύριε Υπουργέ: Θεωρώ καταρχήν, ότι πρέπει πρώτα να προηγηθεί η επιλογή των Διευθυντών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που θα γίνει από το αρμόδιο συμβούλιο, όπου θα είναι με συνέντευξη. Δεν μπορώ να διανοηθώ το Σώμα των Διευθυντών ή οποιοδήποτε άλλο διευρυμένο Σώμα, να μετατραπεί σε Εκλεκτορικό Σώμα.

Δεύτερον. Θα προηγηθεί αυτή η διαδικασία και για τα ΚΕΔΥ και έπειτα στους Διευθυντές Σχολικών Μονάδων. Πώς θα είναι τώρα αυτό; Το σύστημα εκλογής κατά αντιπαράθεση, κύριε Υπουργέ, συγκριτικά, δηλαδή, είναι άδικο. Και να σας πω γιατί είναι άδικο. Καταρχήν, το βάζετε ότι θα είναι σε δύο σχολικές, το πολύ, μονάδες. Θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι για όλο το ΠΥΣΠΕ ή ΠΥΣΔΕ, νομίζω ότι θα πρέπει να είναι σε όποιες και όσες θέσεις επιθυμεί στο ΠΥΣΔΕ ή ΠΥΣΠΕ. Αν για παράδειγμα, σε μια σχολική μονάδα υπάρχει ένας μοναδικός υποψήφιος με 20 μόρια αντικειμενικά, αυτός θα επιλεγεί για διευθυντής. Ενώ σε ένα άλλο σχολείο που να έχει τέσσερις υποψήφιους, με 30 αντικειμενικά ο καθένας, οι τρεις από τους τέσσερις θα απορριφθούν.

Εκπαιδευτικοί οι οποίοι θα επιθυμούσαν να είναι υποψήφιοι θα κάνουν πίσω, είτε από εκτίμηση στο πρόσωπό του τωρινού Διευθυντή, είτε επειδή δεν θέλουν να έρθουν σε αντιπαράθεση μαζί του ή με άλλους συναδέλφους κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Δηλαδή, όταν βάζουμε τον εκπαιδευτικό ανάμεσα σε τρεις να διαλέγει, στον άλλον, θα βάλει 0. Όταν επιλέγω τον ένα στον άλλο βάζω 0 και νομίζω ότι αυτή δεν είναι η σωστή αξιολόγηση.

Ίσως θα μπορούσαμε να δούμε, κύριε Υπουργέ, ότι με μια μυστική ψηφοφορία μπορεί να γίνει για κάθε υποψήφιο ατομικά, με δύο μονάδες για κάθε  κριτήριο, έχω και μπορώ να τα πω στα κατ' άρθρο, έτσι όπως τα έχετε τα κριτήρια και μέσα, έτσι ώστε αυτό το άθροισμα μονάδων να αποτελεί τη βαθμολογία που δίνει το κάθε μέλος του Συλλόγου Διδασκόντων για καθέναν υποψήφιο ξεχωριστά. Ο μέσος όρος αυτών των βαθμολογιών των μελών του Συλλόγου Διδασκόντων για καθέναν υποψήφιο, αποδίδει τη βαθμολογία του κάθε υποψηφίου την οποία θα την «κουβαλάει» μαζί του ο υποψήφιος για όλα τα σχολεία του ΠΥΣΠΕ ή ΠΥΣΔΕ. Μαζί με το πρακτικό του Συλλόγου Διδασκόντων, λοιπόν, αυτό μεταβιβάζεται  στο οικείο υπηρεσιακό συμβούλιο και αθροίζονται με τη βαθμολογία του υποψηφίου από τα υπόλοιπα τυπικά προσόντα που, ίσως, κι εκεί πρέπει να  τα δούμε σε σχέση με τα πτυχία. Έτσι λοιπόν δεν έχουμε τον κίνδυνο να αποκλειστούν εξαιρετικοί υποψήφιοι.

Αυτό που ακούγεται για τους υποδιευθυντές, οι σύλλογοι διδασκόντων δεν τους ορίζουν, προτείνουν μέχρι  τρία ονόματα, μπορούν δυνητικά με σειρά επιλογής  και τελικά αποφασίζει το ΠΥΣΠΕ ή ΠΥΣΔΕ

Κύριε Υπουργέ θεωρώ ότι κινείται σε θετική κατεύθυνση το νομοσχέδιο. Σας καταλαβαίνω, γιατί προφανώς τόσες πληγές έχει η παιδεία στο σώμα της που δεν ξέρουμε ποια να πρωτοεπουλώσουμε. Σε αυτή την προσπάθειά σας θα μας βρείτε αρωγούς. Νομίζω ότι με καλύτερο διάλογο, με περισσότερο, αν θέλετε με όλους τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι να  είναι σίγουροι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική βούληση, έτσι ώστε μαζί να φροντίσουμε να επουλώσουμε την τραυματισμένη, την πολύ- τραυματισμένη παιδεία μας. Μία παιδεία της οποίας οι δαπάνες θα έπρεπε να εξαιρεθούν από τα έξοδα της γενικής κυβέρνησης που υπολογίζονται στο χρέος έτσι όπως άλλωστε είχε τοποθετηθεί και το Συμβούλιο Υπουργών Παιδείας και Πολιτισμού στην Ε.Ε. πριν από χρόνια και το οποίο είχε προτείνει στα μέλη – κράτη της.