Το δύσκολο θεώρημα της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών με την κατάληξη ,50!

του Αλέξανδρου-Αριστοτέλη Κουπατσιάρη, αναπληρωτή δασκάλου

Η συζήτηση γύρω από το θέμα που αναφέρεται στον τίτλο έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις με όλους τους εμπλεκόμενους (ΔΟΕ, τοπικούς συλλόγους, παρατάξεις, εκπαιδευτικούς γενικής, ειδικής και ...,50) να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ ή κατά.

Στη χώρα που όλα γίνονται, λοιπόν, υπάρχουν οι επιστημονικοί κλάδοι ΠΕ60 (νηπιαγωγοί) και ΠΕ61 (νηπιαγωγοί ειδικής αγωγής) καθώς και ΠΕ70 (δάσκαλοι) και ΠΕ71 (δάσκαλοι ειδικής αγωγής). Υπάρχει όμως κι ένας κλάδος που δεν διαθέτει επιστημονική υπόσταση κι όμως υπάρχει, αυτός των ΠΕ60,50 και ΠΕ70,50 δηλαδή αυτών που έχοντας είτε προϋπηρεσία 10 μηνών σε δομές ειδικής αγωγής, κυρίως στην παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, είτε κατέχοντας μεταπτυχιακό, διδακτορικό ή σεμινάρια 400 ωρών εντάχθηκαν στους πίνακες των ΠΕ61 και ΠΕ71 με το διακριτικό της κατάληξης ,50.

 

Το υπουργείο έθεσε το ζήτημα στη βάση ότι η διανυθείσα προϋπηρεσία να προσμετρά σε έκαστο κλάδο-πίνακα που προσφέρθηκε. Το βασικό αίτημα λοιπόν αφορά στο να προσμετρά στους πίνακες των αναπληρωτών γενικής και ειδικής ταυτόχρονα η προϋπηρεσία αυτών που έχουν την κατάληξη ,50. Η προϋπηρεσία δε αυτών δε χάνεται, αλλά προσμετράται στον πίνακα διορισμών του βασικού πτυχίου. Άλλωστε οι ,50 δεν μπορούν να διοριστούν στην ειδική αγωγή.

Τα επιχειρήματα υπέρ της διπλής προσμέτρησης αφορούν κυρίως το γεγονός ότι αυτοί διαθέτουν ένα επιπλέον προσόν, το υπουργείο με αυτόν τον τρόπο τους διαχωρίζει και όπου τους καλούν πρώτα εκεί πηγαίνουν.

Τα αντεπιχειρήματα αφορούν στο ότι αυτή η διπλή καταχώρηση είναι άδικη, διότι ο εκπαιδευτικός έχει την ευκαιρία να εργαστεί σε δύο πεδία, με την προσμέτρηση της προϋπηρεσίας από την ειδική στη γενική θα προσπεράσει αρκετό κόσμο, αφήνοντάς τον στην ανεργία, καθώς και στον τρόπο και το κόστος απόκτησης των μεταπτυχιακών.

Αξίζει να αναφερθούμε στα κακώς κείμενα που ίσχυαν και ισχύουν στην ειδική αγωγή με τα έως 13 χρόνια αδιόριστων εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής (από το 2002-πρώτοι απόφοιτοι), με τα εργασιακά δικαιώματα των απόφοιτων ειδικής να έχουν κατοχυρωθεί μετά την ίδρυση της σχολής, με την αποκατάσταση της αδικίας τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά να προσπερνούν το βασικό πτυχίο στους πίνακες, με την υποστελέχωση των ειδικών δομών εκπαίδευσης, και άλλα πολλά γνωστά στον χώρο της ειδικής αγωγής.

Ο λαϊκισμός και οπορτουνισμός των εμπλεκομένων ομάδων και η προσπάθειά τους με τη συνδρομή των παρατάξεων, η επιφανειακή προσέγγιση του θέματος από τους ιθύνοντες του υπουργείου και η κατά τμήμα αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά και σε καμία αμοιβαία αποδεκτή και ικανοποιητική λύση.

Κατά την ταπεινή και αυστηρά προσωπική άποψη του γράφοντος η οριστική και ολιστική λύση έγκειται στα εξής σημεία:

 Άμεσοι διορισμοί για όλους τους κλάδους για την επόμενη χρονιά με το σύστημα 60% μέσω ΑΣΕΠ και 40% μέσω του πίνακα καθαρής προϋπηρεσίας χωρίς άλλα κριτήρια (κοινωνικά-προσόντα-κ.α.).

 Διορισμοί στην ειδική αγωγή και σε άλλους κλάδους που δεν υπάρχει επιτυχία ΑΣΕΠ στο 100% από τον πίνακα προϋπηρεσίας.

 Προκήρυξη ΑΣΕΠ για το 2016 με ικανοποιητικό αριθμό θέσεων.

 Οριστική κατάργηση του πίνακα με την κατάληξη ,50 καθώς δεν αποτελεί επιστημονικό κλάδο.

 Ισχυροποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των δασκάλων και νηπιαγωγών και γενικής και ειδικής αγωγής (βλέπε ιδιωτική εκπαίδευση).

 Οι γενικής αγωγής εκπαιδευτικοί στον πίνακα αναπληρωτών γενικής και οι ειδικής αγωγής εκπαιδευτικοί στον πίνακα ειδικής με τις αντίστοιχες προϋπηρεσίες τους.

 Διερεύνηση της δυνατότητας επιλογής του εκπαιδευτικού, λόγω αυξημένων τυπικών προσόντων, ένταξής του από τους πίνακες γενικής αγωγής στην ειδική αγωγή και αντίστροφα. Σε καμία περίπτωση καταχώρηση προϋπηρεσίας σε δύο πίνακες.

 Σε περίπτωση εξάντλησης του πίνακα αναπληρωτών ειδικής να προσλαμβάνονται από τον γενικής χωρίς το διαχωρισμό του ,50 αλλά με βάση τη σειρά κατάταξης.

 Επιπλέον επιστημονική επιμόρφωση για αυτούς που καλύπτουν ανάγκες της παιδείας σε δομές όχι του βασικού τους πτυχίου.

 Αναγνώριση βαθμολογική και μισθολογική όλων των τυπικών προσόντων (μεταπτυχιακών και διδακτορικών) σε όλους τους αναπληρωτές, όχι μόνο σε αυτούς που θεωρείται προσόν διορισμού τους.

 Διερεύνηση από το κράτος, με ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων, της ποιότητας όλων των μεταπτυχιακών ημεδαπής και αλλοδαπής, με εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων και ανάλογη μοριοδότησή τους (μονοετή-διετή-ξενόγλωσσα κτλ).

 Καμία ανοχή σε σεμινάρια αμφιβόλου ποιότητας, ανεξαρτήτως ωρών.

Εν κατακλείδι, προς συλλογισμό όλων μας, μια φράση του Αντόνιο Γκράμσι, του Ιταλού φιλόσοφου, πολιτικού επιστήμονα και ιδρυτή του Κομμουνιστικού Κόμματος από τα Τετράδια της Φυλακής, που γράφτηκαν μεταξύ 1929 και 1935 όταν ήταν κρατούμενος από το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας. «Από την απαισιοδοξία της νόησης στην αισιοδοξία της πράξης». Ο δυϊσμός που η φράση αυτή επικαλείται αποτελεί αφετηρία για μια διερεύνηση του προβλήματος καθώς και των τρόπων εξόδου από αυτό. Δηλαδή να αρνηθούμε την εύκολη λύση, πιθανόν και εύπεπτη για αρκετούς, το να κρύψουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί και να το δούμε στη ρίζα και στην ουσία του, πέρα από ιδεοληψίες, τακτικισμούς και τουφεκιές στον αέρα...

 

 http://oneiropagida2012.blogspot.gr/2015/06/50.html