Προς: Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κο Αρβανιτόπουλο
Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κο Κεδίκογλου
Διεύθυνση Προσωπικού, υπ’όψιν κυρίας Καρδαμίτση
Κοιν.: Διδασκαλική Ομοσπονδίας Ελλάδος, υπ’ όψιν Δ.Σ.
Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, υπ’ όψιν Δ.Σ.
Κύριε Υπουργέ,
Κύριε Υφυπουργέ,
Κυρία Καρδαμίτση,
Αγαπητοί κύριοι της Δ.Ο.Ε. και Ο.Λ.Μ.Ε,
Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών στον εκπαιδευτικό χώρο έχει ολιγόχρονη εμπλοκή αφού εκπροσωπεί τους εκπαιδευτικούς ΠΕ 18.41 Δραματικής τέχνης που ενσωματώθηκαν την τελευταία δεκαπενταετία στους κλάδους των εκπαιδευτικών. Ωστόσο, πρωτίστως σαν άνθρωποι που γνωρίζουν τα οφέλη της τέχνης από πρώτο χέρι, αλλά και ως σκεπτόμενα όντα θεωρήσαμε πως είναι αδιανόητο να σιωπήσουμε στην υποτίμηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων που προωθείται στο νέο αναλυτικό πρόγραμμα των γυμνασίων.
Κακώς δεν εμπλέκεται και το μάθημα της θεατρικής αγωγής στην Β/βάθμια εκπαίδευση. Το έχουμε πει πολλές φορές και δε θα σταματήσουμε να το λέμε κι αυτό όχι από μια συνδικαλιστική διάθεση να υπερασπιστούμε την αναγκαιότητα των εκπαιδευτικών που εκπροσωπούμε, αλλά από τη βεβαιότητα πως η παιδεία χωρίς τα καλλιτεχνικά μαθήματα αλλοιώνεται ποιοτικά, ποσοτικά και εννοιολογικά. Παράλληλα δημιουργείται ένα δημιουργικό κι εκπαιδευτικό χάσμα αφού το μάθημα σταματάει απότομα κατά τη μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο. Οι συνέπειες θα φανούν στο μέλλον όμως και θα είναι άσχημες. Άλλωστε εμείς θέλουμε να ασχοληθούμε με τις δράσεις που θα φέρουν θετικές εξελίξεις στην αυριανή πολιτεία.
Στην εποχή μας, λόγω της οικονομικής κρίσης, η ζωή των ενηλίκων έγινε γκρίζα, ας μη γίνει ζοφερή και των παιδιών μας αφαιρώντας το ΧΡΩΜΑ και τη ΜΕΛΩΔΙΑ. Πολλοί, που υποτάχτηκαν αμαχητί στην γενικότερη παρακμή της εποχής μας, έμαθαν να μετρούν τις δράσεις τους αποκλειστικά με την άμεση χρησιμότητα και τις οικονομικές απολαβές που αυτές υπόσχονται. Αυτοί πιθανά δεν μπορούν ούτε με τη φαντασία τους να προσεγγίσουν τα πιθανά «κέρδη» των τεχνών. Κάποιοι άλλοι βρίσκουν αναγκαίες τις τέχνες στα σχολεία, σαν προαποτύπωση μιας φωτογραφικής ανάμνησης για το μέλλον των σχολικών εορτών. Κάποιοι, σαν ευκαιρία να ξεκουραστούν τα παιδιά μετά από τα μαθήματα που κυριαρχούν οι πληροφορίες. Κάποιοι άλλοι σα μέσο εκτόνωσης της άφθονης ενεργητικότητάς τους. Κάποιοι, μάταια πιθανά, περιμένουν αργότερα να διαπρέψουν τα τέκνα τους στο χώρο των τεχνών και να φτάσουν ίσως εγκαίρως στο ραντεβού με την αθανασία, αφού οι καλλιτέχνες και τα έργα τους κερδίζουν κάποτε αίγλη που διαρκεί περισσότερο από αυτή των οικονομολόγων κι είναι εύκολο να το διαπιστώσει κάνεις από τα εκθέματα των μουσείων. Κάποιοι πάλι θα μείνουν ενεοί στις μη αναμενόμενες καλλιτεχνικές ικανότητες των παιδιών τους. Ορισμένοι, που ξέρουν ότι η μόνη εγγύηση για μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα είναι η ολόπλευρη καλλιέργεια του παιδιού, που εμπλέκει τη δημιουργία, τη σωματικότητα, την επικοινωνία, τη διαθεματική γνώση, όχι σαν αυτοσκοπό αλλά ως ένα παράλληλο κι ανεπαίσθητο συμβάν χωρίς καταναγκασμούς και στατικότητα, θα συμφωνήσουν και θα συμμαχήσουν μαζί μας. Εμείς δεν αρκούμαστε σ’ αυτούς τους λίγους για κάτι τόσο πολύ σημαντικό.
Όλοι γνωρίζουμε τις θλιβερές αλλαγές στο χώρο της παιδείας με πρόφαση το μνημόνιο και κρίνουμε περιττό να τις υπενθυμίσουμε. Αλλά σε μια χώρα που το παρόν της μοιάζει με εφιάλτη, δε χτυπάς την παιδεία αν θέλεις να λέγεσαι πατριώτης. Γιατί είναι ο μόνος πολλαπλασιαστής ισχύος για το αύριο κι ο μόνος πυλώνας αντίστασης για το τώρα. Nα μην υποτιμηθούν τα μαθήματα τέχνης, ξένων γλωσσών, τεχνολογίας και πληροφορικής. Τίποτα λιγότερο για την παιδεία. Αντίθετα, κάτι παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου