(Μια αφήγηση για την "Ύλη" και την Αυτοαξιολόγηση )
Ο λόγος για την παιδεία, πιο σωστά για το Δημόσιο Σχολείο και όσους κρατούν την τύχη του στα χέρια τους. Για όσους έχουν τη θεσμική ευθύνη να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν την εκπαιδευτική πολιτική της χώρας.
Χρόνια ακούμε πως ο χώρος της Παιδείας χρειάζεται έναν μακροχρόνιο σχεδιασμό, υπερκομματικό (!) μακριά από εφήμερες και μικρόνοες σκοπιμότητες ή και όμορφα συνθήματα όπως: <<πρώτα ο μαθητής>>, <<να μαθαίνει, πώς να μαθαίνει>>.
Και έρχεται η εφαρμογή των διακηρύξεων στην πράξη για να φανερώσει τι πραγματικά έχουν στο νου τους όταν δημοσιοποιούν τις ωραίες εξαγγελίες τους. Έρχεται να επιβεβαιώσει τον δόλο, την απάτη, την ανικανότητα, την ανεπάρκεια των κυβερνώντων. Τη <<σισύφεια>> - ίσως- μοίρα μας!
Το πρώτο σοβαρό θέμα – που δεν είναι οικονομικό – είναι οι αλλαγές που δρομολογούνται στο <<Νέο λύκειο>> και συγκεκριμένα το ζήτημα της Ύλης για τους μαθητές της Α’ και Β’ τάξης του Γενικού Λυκείου. Όπως επιβαλλόταν από τις προωθούμενες αλλαγές και το νέο τρόπο εξέτασης των μαθητών, καθορίστηκε –επιτέλους – η Ύλη για τις εξετάσεις του Ιουνίου 2014. Πανικό έσπειρε στη σχολική κοινότητα – μαθητές, γονείς, καθηγητές – η ανακοίνωσή της. Προκαλεί έντονες ανησυχίες και προβληματισμό γιατί η Ύλη, στα περισσότερα μαθήματα είναι πολλή. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να <<βγει>> με τρόπο ώστε οι μαθητές να ανταποκριθούν προετοιμασμένοι επαρκώς στον νέο τρόπο εξέτασης. Επισημαίνουμε ότι τα σημερινά σχολικά βιβλία χρησιμοποιούνται χρόνια στο λύκειο και ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει εφικτό να διδαχθεί όλο το περιεχόμενό τους.
Επιπλέον ο προσδιορισμός της Ύλης προδίδει άγνοια της σχολικής πραγματικότητας. Η άγνοια – και ο παραλογισμός – γίνεται πιο ξεκάθαρη με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Για τη Γραμματική και το Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, στην Α’ λυκείου ως εξεταστέα Ύλη ορίστηκε η ίδια (!) όπως και για τους μαθητές της Γ’ λυκείου, Θεωρητικής Κατεύθυνσης, που θα εξεταστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Μπροστά σε αυτή την ακατανόητη ρύθμιση γεννιέται αυθόρμητα το ερώτημα: γιατί το κάνουν; Ό,τι και να συμβαίνει αν έχει απομείνει λίγη συναίσθηση της ευθύνης προς τους έφηβους – μαθητές και προς τις οικογένειες τους, που βλέπουν πως οι νέες ρυθμίσεις τους εξωθούν σε νέα οικονομική αφαίμαξη, και λίγα ίχνη λογικής, επιβάλλεται οι αρμόδιοι να ξαναδούν το ζήτημα της Ύλης και να επανορθώσουν έγκαιρα.
Το δεύτερο θέμα είναι η αυτοαξιολόγηση των Σχολικών μονάδων.
Λένε ότι η αυτοαξιολόγηση επιβάλλεται κυρίως για να καλλιεργηθεί και να εμπεδωθεί στους καθηγητές μια κουλτούρα -που λείπει- αξιολόγησης. Να συνηθίσουν δηλαδή, οι εκπαιδευτικοί στην ιδέα της αξιολόγησής τους που ακολουθεί αμέσως μετά. ( ως ψηφισμένη μεταρρύθμιση).
Έχω την αίσθηση πως με προχειρότητα και ιδιοτέλεια στήνουν μια διαδικασία, σ΄ έναν ευαίσθητο χώρο προκαλώντας εύλογες αντιδράσεις . Η αυτοαξιολόγηση από την πρώτη ανάγνωση φαίνεται μια γραφειοκρατική διαδικασία αφερέγγυα και υποκριτική.
Αφερέγγυα γιατί ενώ περιγράφονται λεπτομερώς οι ενέργειες που οφείλει να κάνει σε κάθε σχολείο ο σύλλογος καθηγητών, δεν αναφέρεται το πιο σημαντικό: ποια θα είναι η κατάληξη; Τις εκθέσεις που θα συντάξει και θα υποβάλλει κάθε σχολείο, στο τέλος του έτους με τις επισημάνσεις και τα συμπεράσματα για κάποιους δείκτες ( που θα έχουν αξιολογηθεί) ποιος θα τα διαχειριστεί; πώς θα αξιοποιηθούν; Πώς θα ανταποκριθεί το επίσημο κράτος για να καλύψει τυχόν ανάγκες και ελλείψεις που θα έχουν καταγραφεί;
Υποκριτική γιατί τα περισσότερα στοιχεία(δείκτες) που θα πρέπει να εξεταστούν και να υποβληθούν σχετικές εκθέσεις είναι γνωστά στο Υπουργείο Παιδείας(!). Αφού χρόνια τώρα κατατίθενται.
Επί πλέον αναρωτιέται κανείς: αποτελεί η Αυτοαξιολόγηση κεντρική επιλογή της Κυβέρνησης; Είναι ένας νέος θεσμός που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τη δημόσια Εκπ/ση της χώρας μας;
Ψιθυρίζεται, ότι η Αυτοαξιολόγηση είναι απλά η υλοποίηση ενός Προγράμματος που χρηματοδοτείται με 3,5 εκατομμύρια ευρώ!
Ότι υπάρχει μια ομάδα έργου –δεν γνωρίζουμε από ποια άτομα και πόσα- που θα αμειφθεί. Αν η Αυτοαξιολόγηση είναι πραγματικά ένα τέτοιο πρόγραμμα τότε πρόκειται για μια ενέργεια ‘’ ανήθικη’’- νόμιμη ίσως αλλά ανήθικη-. Γιατί κάποιοι θα αυξήσουν το εισόδημά τους χρησιμοποιώντας δομές του Δημοσίου και ανθρώπους αμισθί στο όνομα αφερρέγγυων αρχών και αμφίβολης χρησιμότητας ενεργειών. Αν σκεφτούμε συγχρόνως και τη χρονική συγκυρία που υλοποιείται ένα τέτοιο πρόγραμμα- με τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και την κρίση ανελέητη- τότε η πίκρα και η οργή δικαιολογούνται απόλυτα. Κάποιοι συνεχίζουν την παλιά δοκιμασμένη και επιτυχή δράση, να κερδίσουν χρήματα μέσω προγραμμάτων.. ευφυείς όμως, άνθρωποι.. Η απορία όμως είναι εύλογη ζητώντας μια απάντηση: δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί διαφορετικά αυτό το πρόγραμμα και τα χρήματα( ή ένα μεγάλο μέρος τους) να πήγαιναν να καλύψουν ανάγκες και ελλείψεις της Εκπαίδευσης ή άλλων χώρων που τα χρειάζονται.
Ίσως θα έπρεπε να επέμβει- κι εδώ- εισαγγελέας για να μάθουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αφού η Αυτοαξιολόγηση ήδη δημιουργεί ένα συγκρουσιακό περιβάλλον καθώς προστίθεται στα άλλα εκρηκτικά προβλήματα της κοινωνίας μας και εξωθεί σε απεργίες..
(Υπάρχουν βέβαια σοβαρότεροι λόγοι σήμερα για να απεργήσει κανείς).
Δυστυχώς η κρίση ούτε αθώα είναι , ούτε ανιδιοτελής. Αντί να αποτελεί ‘’ευκαιρία’’ για ανασυγκρότηση, φαίνεται πως γίνεται όπλο κατά της κοινωνίας, ευκαιρία για διάλυση της κοινωνίας.
Αλλά δεν πρέπει να σωπαίνεις όταν βλέπεις τη συμφορά να πλησιάζει.
(Ο Σιέρρας Απόστολος είναι φιλόλογος
στο Γενικό Λύκειο Πλατυκάμπου)
http://www.remen.gr/2012-10-27-12-52-47/848--qq--------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου