Η πορεία προς την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων εν γένει, με τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύεται από τους φέροντες θέσεις ευθύνης –ευτυχώς όχι από όλους-, έχει ήδη στην αρχή της, χαρακτηριστικά ιδιόμορφης επιβολής. Γιατί, τι άλλο θα μπορούσα να σκεφτώ όταν ,ο μη συμμορφούμενος προς τους «υπέρ» καλείται και ξανακαλείται μέσα σε κλίμα περίεργο, να υποκύψει στη θέληση εκείνων, οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια δεν γνωρίζουν τι σημαίνει τάξη !
Αυτή η μορφή κοινωνικού ελέγχου πού αλλού μπορεί να οδηγήσει παρά στη σιωπή κατά το: όπου δεν πίπτει λόγος… Έτσι με κατευναστικούς μηχανισμούς, νέοι κυρίως εκπαιδευτικοί, που δεν έχουν πίσω τους γερά πορτοφόλια, που έχουν οικογένεια και παίρνουν ελάχιστα τι μπορούν να πουν, όταν φοβούνται!
Τι προκαλεί λοιπόν η κυρία αυτοαξιολόγηση; Ένταση, διχογνωμίες, διχασμό, διαίρεση των συλλόγων διδασκόντων, απομόνωση, και το κυριότερο δεν επιτελείται το εκπαιδευτικό έργο στο βαθμό που θα έπρεπε. Όταν το αφεντικό κρατάει νηστικό το σκυλί του και το δέρνει, κάθε άλλο παρά πιστό θα του είναι. Όταν για κάτι, που ναι, σύμφωνα με τους νόμους του κράτους δεν είναι υποχρεωτικό για τον κάθε εκπαιδευτικό κατ’ άτομο και όταν όλες οι εγκύκλιοι ανάγονται εκεί, όταν το παιδαγωγικό μου έργο παραγκωνίζεται και θα πρέπει να αναλάβω άλλο ρόλο, να γίνω εκτιμητής των ατελειών, των ελλείψεων του σχολείου μου, να κρίνω το ανθρώπινο δυναμικό που ανήκει στη σχολική μονάδα, να αφιερώνω χρόνο για όλα εκείνα τα οποία εκ των πραγμάτων ανήκουν στην ευθύνη άλλων που αμείβονται γι αυτό, δεν θα το κάνω.
Εν έτει 2014, ο εκπαιδευτικός καλείται να γίνει, μαγικώ τω τρόπω, εν μέρει διευθυντής, σύμβουλος, επιστάτης, γραμματέας και ό,τι άλλο προκύψει! Και υποστηρίζουν τη διαδικασία, αυτοί οι οποίοι απέχουν από τη σχολική τάξη πάνω από είκοσι χρόνια, γιατί διήλθαν όλες τις θέσεις ευθύνης, οι περισσότεροι συνδικαλιστές, που ενώ αγωνίζονταν για το καλό μου, διεκδικούσαν όλες τις επιπλέον αμειβόμενες, θέσεις!
Πώς προέκυψαν όλα τα μεταπτυχιακά, διδακτορικά που ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο εργασίας, άλλα συναφή χαρτιά άλλων χωρών, ξενόγλωσσοι τάχα χωρίς πτυχία, αλλά επιπέδου χ. Πολλοί δυστυχώς από αυτούς είναι υπέρ της αυτοαξιολόγησης και επειδή έχουν και την ηλικία που θα έπρεπε να αποχωρήσουν, παραμένουν για την υστεροφημία τους ίσως, και για να επιστρέψει το επίπεδο διδασκαλίας των μαθημάτων στην προ του 1974 εποχή!
Για τον κάθε δείκτη αυτό-αξιολόγησης υπάρχουν σήμερα οι αρμόδιοι, οι δικοί σας άνθρωποι, που πληρώνονται για μια ακριβή πολυθρόνα στην οποία κάθονται με άνεση τηλεφωνικής και όχι μόνο επικοινωνίας, σε ένα γραφείο με υπολογιστές και κλιματιστικό, όταν οι υπόλοιποι στοιβάζονται ως πρόβατα σε έναν χώρο ελάχιστων τετραγωνικών, που πρέπει να μείνουν εκεί έξι τουλάχιστον ώρες, να διορθώσουν τετρασέλιδα γραπτά τελειόφοιτων, να ετοιμάσουν το μάθημα, να πάρουν υποχρεωτικά δύο ώρες επιπλέον, να εφημερεύουν, να ασκούν γραμματειακά καθήκοντα, να δέχονται τους γονείς και άλλα πολλά!
Παρεμποδίζεται το διδακτικό μας έργο!
Πήγαμε να οικοδομήσουμε ένα όραμα και το γκρέμισαν τα συμφέροντα!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός συγγραφέας, κριτικός
http://pekp.gr/?p=52652
http://pekp.gr/?p=52652
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου