ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr
«Σκοπός μας είναι οι διεπιστημονικές ομάδες των ΚΕΔΔΥ, και όχι μόνον αυτών, να είναι παρούσες μέσα στις σχολικές μονάδες ώστε να δρουν άμεσα και να αποσοβούνται οι πάσης φύσεως δαπάνες: χρονικές, οικονομικές, ψυχικές, μαθησιακές. Με λίγα λόγια, οραματιζόμαστε τη δράση «οι υπηρεσίες να πηγαίνουν στο μαθητή» και όχι «ο μαθητής στις υπηρεσίες».
«Σκοπός μας είναι οι διεπιστημονικές ομάδες των ΚΕΔΔΥ, και όχι μόνον αυτών, να είναι παρούσες μέσα στις σχολικές μονάδες ώστε να δρουν άμεσα και να αποσοβούνται οι πάσης φύσεως δαπάνες: χρονικές, οικονομικές, ψυχικές, μαθησιακές. Με λίγα λόγια, οραματιζόμαστε τη δράση «οι υπηρεσίες να πηγαίνουν στο μαθητή» και όχι «ο μαθητής στις υπηρεσίες».
Τα παραπάνω τόνισε ο Ειδικός Γραμματέας Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, Μιχάλης Κοντογιάννης, μιλώντας στην Ημερίδα με θέμα «ΔΕΠΥ και Εκπαίδευση: Πέρα από την Υπερκινητικότητα» που διοργανώθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (Δ.Ε.Π.Υ.), υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
«Η ΔΕΠΥ δεν είναι αποτέλεσμα ‘κακής ανατροφής’, ούτε αποτέλεσμα μιας εκούσιας πρόκλησης εκ μέρους του παιδιού, ούτε αποτέλεσμα ‘ανεπιτυχούς εκπαίδευσης’. Η βάση της είναι τεκμηριωμένα νευροβιολογική. Συνήθως τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ πρωτοεντοπίζονται από τον εκπαιδευτικό, καθώς το σχολικό περιβάλλον υπερβαίνει ή αντιβαίνει στις δυνατότητες του παιδιού» ανέφερε ο κ. Κοντογιάννης .
Στο ερώτημα εάν υπάρχουν λύσεις ο Ειδικός Γραμματέας υπογράμμισε τα εξής:
«Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την υποστήριξη των μαθητών με ΔΕΠΥ. Η λύση βρίσκεται στη συλλογική και διαρκή συνεργασία όλων των εμπλεκομένων επιστημονικών κλάδων και της οικογένειας.
Ταυτόχρονα η Πολιτεία καλείται να υποστηρίξει με επάρκεια τις εκπαιδευτικές και ιατρικές δομές, ενώ την ίδια στιγμή, είναι γνωστό σε όλους μας, είναι υποχρεωμένη να περικόψει τις δαπάνες. Οι αρμόδιοι για τις διάγνωση-υποστήριξη (ΚΕΔΔΥ, Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα) προσεγγίζονται με την προσδοκία να δράσουν ακαριαία και να επανεντάξουν το παιδί στον τυπικό πληθυσμό. Ένα σημαντικό βήμα για την αναγνώριση της ΔΕΠΥ ως διακριτής διαταραχής με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, είναι η συμπερίληψή της στο Νόμο 3699/2-10-2008 (άρθρο 3). Μάλιστα το τελευταίο διάστημα γίνονται σημαντικές προσπάθειες από το ΥΠΔΒΜΘ ώστε να ‘φέρουμε’ τη Διάγνωση και την Υποστήριξη μέσα στα σχολεία. Σκοπός μας είναι οι διεπιστημονικές ομάδες των ΚΕΔΔΥ, και όχι μόνον αυτών, να είναι παρούσες μέσα στις σχολικές μονάδες ώστε να δρουν άμεσα και να αποσοβούνται οι πάσης φύσεως δαπάνες: χρονικές, οικονομικές, ψυχικές, μαθησιακές. Με λίγα λόγια, οραματιζόμαστε τη δράση «οι υπηρεσίες να πηγαίνουν στο μαθητή» και όχι «ο μαθητής στις υπηρεσίες».
Μέσα σε αυτό το πνεύμα της καινοτομίας, της συλλογικότητας, της άμεσης και έγκυρης παρέμβασης κινείται και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ της ΔΕΠΥ, το έργο της οποίας υποστηρίζει σήμερα, όπως και στο παρελθόν, το ΥΠΔΒΜΘ. Καίτοι η Εταιρεία δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα, το 2008, έχει συμβάλει σημαντικά με τις δράσεις της στην επιστημονική, ερευνητική , εκπαιδευτική, επιμορφωτική και κοινωνική διαχείριση της ΔΕΠΥ. Ο διεπιστημονικός της χαρακτήρας, με μέλη από το χώρο της ψυχικής και γενικής υγείας, της εκπαίδευσης και της αποκατάστασης, βρίσκεται σε απόλυτη στοίχιση με το όραμα του ΥΠΔΒΜΘ για την επιτακτική σύμπραξη όλων των αρμοδίων.
Θεωρώ ότι όλοι μας, γονείς, ειδικοί και Πολιτεία πρέπει να επεξεργαστούμε λύσεις, υποστηρικτικές-συμβουλευτικές δομές και νομοθετικές ρυθμίσεις με επίκεντρο τις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητες του παιδιού με ΔΕΠΥ και με σκοπό την κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή του εξέλιξη.»
Στο ερώτημα εάν υπάρχουν λύσεις ο Ειδικός Γραμματέας υπογράμμισε τα εξής:
«Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για την υποστήριξη των μαθητών με ΔΕΠΥ. Η λύση βρίσκεται στη συλλογική και διαρκή συνεργασία όλων των εμπλεκομένων επιστημονικών κλάδων και της οικογένειας.
Ταυτόχρονα η Πολιτεία καλείται να υποστηρίξει με επάρκεια τις εκπαιδευτικές και ιατρικές δομές, ενώ την ίδια στιγμή, είναι γνωστό σε όλους μας, είναι υποχρεωμένη να περικόψει τις δαπάνες. Οι αρμόδιοι για τις διάγνωση-υποστήριξη (ΚΕΔΔΥ, Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα) προσεγγίζονται με την προσδοκία να δράσουν ακαριαία και να επανεντάξουν το παιδί στον τυπικό πληθυσμό. Ένα σημαντικό βήμα για την αναγνώριση της ΔΕΠΥ ως διακριτής διαταραχής με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, είναι η συμπερίληψή της στο Νόμο 3699/2-10-2008 (άρθρο 3). Μάλιστα το τελευταίο διάστημα γίνονται σημαντικές προσπάθειες από το ΥΠΔΒΜΘ ώστε να ‘φέρουμε’ τη Διάγνωση και την Υποστήριξη μέσα στα σχολεία. Σκοπός μας είναι οι διεπιστημονικές ομάδες των ΚΕΔΔΥ, και όχι μόνον αυτών, να είναι παρούσες μέσα στις σχολικές μονάδες ώστε να δρουν άμεσα και να αποσοβούνται οι πάσης φύσεως δαπάνες: χρονικές, οικονομικές, ψυχικές, μαθησιακές. Με λίγα λόγια, οραματιζόμαστε τη δράση «οι υπηρεσίες να πηγαίνουν στο μαθητή» και όχι «ο μαθητής στις υπηρεσίες».
Μέσα σε αυτό το πνεύμα της καινοτομίας, της συλλογικότητας, της άμεσης και έγκυρης παρέμβασης κινείται και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ της ΔΕΠΥ, το έργο της οποίας υποστηρίζει σήμερα, όπως και στο παρελθόν, το ΥΠΔΒΜΘ. Καίτοι η Εταιρεία δημιουργήθηκε σχετικά πρόσφατα, το 2008, έχει συμβάλει σημαντικά με τις δράσεις της στην επιστημονική, ερευνητική , εκπαιδευτική, επιμορφωτική και κοινωνική διαχείριση της ΔΕΠΥ. Ο διεπιστημονικός της χαρακτήρας, με μέλη από το χώρο της ψυχικής και γενικής υγείας, της εκπαίδευσης και της αποκατάστασης, βρίσκεται σε απόλυτη στοίχιση με το όραμα του ΥΠΔΒΜΘ για την επιτακτική σύμπραξη όλων των αρμοδίων.
Θεωρώ ότι όλοι μας, γονείς, ειδικοί και Πολιτεία πρέπει να επεξεργαστούμε λύσεις, υποστηρικτικές-συμβουλευτικές δομές και νομοθετικές ρυθμίσεις με επίκεντρο τις ιδιαίτερες ανάγκες και δυνατότητες του παιδιού με ΔΕΠΥ και με σκοπό την κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή του εξέλιξη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου