Αφού ολοκλήρωσαν ‘ευδόκιμος’ την υπηρεσία τους
Αφού έβαλαν κάτω και υπολόγισαν τα δεδομένα ώστε να ζήσουν αξιοπρεπώς το υπόλοιπο της ζωής τους ( άλλωστε ποτέ δεν ζήτησαν και δεν έλαβαν πολλά)
Ακούνε τώρα από την τηλεόραση τους, ότι για το καλό της χώρας που κινδυνεύει, πρέπει να αποδεχτούν μειώσεις στη σύνταξη , στο εφάπαξ , στα ταμεία στα φάρμακα τους και τις ιατρικές εξετάσεις τους.
Όλοι αυτοί:
Που από τη δεκαετία του 70, έχουν διασταυρώσει το βλέμμα τους με τα χιλιάδες αγωνιώδη ζευγάρια μάτια των μαθητών τους.
Που αγωνίστηκαν για ένα δημόσιο ευρύχωρο σχολείο για όλα τα παιδιά.
Που κράτησαν με νύχια και με δόντια το ελληνικό σχολείο μακριά από τις δαγκάνες της αγοράς.
Που δεν χτύπησαν ποτέ πόρτα βουλευτή για να διοριστούν Αυτοί που δεν κάθισαν μαζί τους στο μεγάλο φαγοπότι των κερδών που ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές τοποθετήσεις του καθένα , η στάση τους πάντα καθοριζόταν από κοινωνική ευαισθησία ,συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Γι αυτό δεν αποδέχονται τον κοινωνικό αυτοματισμό η τη κοινωνική απομόνωση ούτε βέβαια να πληρώσουνε αυτοί για τα χρέη τους.
Που αγωνίστηκαν για ανθρώπινο ωράριο και ένα αξιοπρεπή μισθό με τον οποίο να ζουν.
Μπαρουτοκαπνισμένοι από τους αγώνες και τις μάχες, άλλες νικηφόρες και άλλες που δόθηκαν ακόμα και αν ήταν άνισες.
Που ήταν μαζί με όλους εκείνους που πίστεψαν και πιστεύουν στο συλλογικό αγώνα, που έχουν νοιώσει χαρές αλλά και απογοητεύσεις, που έχουν θυμώσει , που έχουν ‘πέσει ‘ και ξανασηκωθεί πολλές φόρες.
Που κουβαλάνε, την αισιοδοξία της βούλησης για την αναγκαιότητα να αποτρέψουμε τη γενικευμένη επίθεση της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που οδηγεί τους συνταξιούχους το λαό και τη νέα γενιά στη ζώνη του κοινωνικού λυκόφωτος.
Δεν είναι δυνατό αποδεχτούν ιδιαίτερα σήμερα το ρόλο του παλαίμαχου αγωνιστή.
Δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούν το ρόλο του ηττημένου.
Δεν μπορεί να πάψουν να έχουν άποψη για όσα διαδραματίζονται στην εκπαίδευση.
Αυτοί που έχουν μάθει να ζουν λιτά μπορούν και τώρα να ζήσουν περήφανα και με λίγα
Αλλά δεν θα ανεχτούν
Την κοινωνική αδικία . Δε δέχονται οι χορτάτοι να μιλούν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα έρθουν.
Την κοινωνική αδικία . Δε δέχονται οι χορτάτοι να μιλούν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα έρθουν.
Μπορεί να ζούμε στην ίδια χώρα αλλά δεν ανήκουμε όλοι στον ίδιο κόσμο με όσους ποτέ δεν νοιάστηκαν για τους γύρο τους παρά μόνο για τα πλούτη τους και το βόλεμα τους.
Δεν μπορούν να αποδεχτούν τη παράδοση της νέας γενιάς στους σύγχρονους δουλέμπορους .
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα λέει ο λαός μας
Εμπρός λοιπόν ας βρεθούμε ξανά
Με την εκπαιδευτική και συνδικαλιστική εμπειρία μας
Διδαγμένοι από τα λάθη μας
Υπερβαίνοντας τα παραταξιακά φρούρια αλλά κρατώντας τη φλόγα για το δίκιο του αγώνα μας.
Στο δρόμο αυτό δεν περισσεύει κανείς , αλλά αν και τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, αυτοί που είναι υπεύθυνοι γι αυτά, έχουν και όνομα και χρώμα και δεν θα διστάζουμε να τους αποκαλύπτουμε γιατί ο σημερινός καπιταλισμός τους είναι αυτός που πολιτικοποιεί και αποποινικοποιεί κάθε λαϊκή διεκδίκηση, με στόχο από μέρους τους αυτό να δρα παραλυτικά στη θέληση για αγώνες.
Δεν φοβόμαστε να απαντήσουμε αποφασιστικά στα ιδεολογήματα τους και τις κινδυνολογίες τους. Γι αυτό θα μας βρίσκουν απέναντι τους οι άμεσα η έμμεσα υποστηριχτές της κυβερνητικής πολιτικής και όσοι ακολουθούν τη λογική τάχα των εποικοδομητικών προτάσεων
Ας φτιάξουμε το σωματείο των συνταξιούχων εκπαιδευτικών.
Χωρίς καμία προσωπική φιλοδοξία, ευρύχωρο φωτεινό και δυναμικό.
Ας μιλήσουμε συντροφικά, ανεξάρτητα από τις κομματικές εντάξεις του καθένα
Ας διατρανώσουμε σε όλους τους τόνους ότι είμαστε μαζί με ‘όλους τους άλλους συνταξιούχους του Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.
Ας δώσουμε το παράδειγμα πως ένα σωμα τείο συνταξιούχων δεν είναι μόνο για να κόβει πίτες η να κανει μνημόσυνα και εκδρομές στην Αιδηψό.
Ούτε βέβαια, κλειστή λέσχη, που για να μπει κανείς πρέπει να δείξει ταυτότητα!!
Επικοινωνήστε με την προσωρινή συντονιστική επιτροπή.
Ιούνιος 2011
Σταύρος Κωστόπουλος (μέλος της προσωρινής συντονιστικής επιτροπής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου