Οι ερευνητές, όσοι παρακολουθούν από κοντά και μετρούν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ''αγανακτισμένοι'' είναι προιόν της οικονομικής κρίσης και της παρεπόμενης πολιτικής, ο οποία ορίζεται από την μέχρι τώρα αδυναμία του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει το μακροχρόνιο οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
Ερευνώντας μάλιστα πραγματικά και προσεγγίζοντας το πλήθος που συρρέει στην πλατεία Συντάγματος και ενεργεί σε πολλές άλλες πόλεις της περιφέρειας καταλήγουν στη διαπίστωση ότι το κίνημα των ''αγανακτισμένων'' έχει καθαρά αντισυμβατικά και αντισυστημικά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές οι ''αγανακτισμένοι'' δεν είναι πλήθος, δηλαδή σύνολο ατομικοτήτων, δηλαδή πολιτών που απλά διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν, αλλά κοινότητα - έστω φαντασιακή - που ωστόσο διεκδικεί πολιτική υπόσταση, την οποία δεν έχει ακόμη βρει, αλλά διαμορφώνει ή προσπαθεί να βρει.
Πρόκειται για ένα ετερόκλητο κοινό, καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση των ετερόκλητων κοινοτήτων που αναπτύσσονται και ζυμώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των οποίων και συνελήφθη η ιδέα των ''αγανακτισμένων''.
Αυτή η ιδέα εξελισσόμενη δημιούργησε στην πλατεία Συντάγματος της δική της δημόσια σφαίρα και εμφανώς πλέον οικειοποιείται τον δημόσιο χώρο, ασκώντας κριτική στην εξουσία μέσα από ένα πεδίο που εκείνη ελέγχει.
Έκτοτε, αναπτύσσονται καθημερινά παράγοντες οι οποίοι ομογενοποιούν τους «αγανακτισμένους», ενισχύοντας την έννοια της κοινότητά τους.
Η συχνότητα, για παράδειγμα, καθόδου στην πλατεία παίζει τέτοιο ρόλο.
Από τις έρευνες έχει καταγραφεί ότι οι περισσότεροι πάνε κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα.
Το γεγονός επίσης ότι ανήκουν σε παραγωγικές ηλικίες και στον ενεργό πληθυσμό, όπως και ότι ορίζονται από κοινή αβεβαιότητα για τη ζωή και το μέλλον τους ενοποιεί, συνενώνει.
Ακόμη ο διαχωρισμός που εκφράζεται με το θυμικό ασκεί την επίδρασή του. Αυτοπροσδιορίζονται με το «εμείς οι πολίτες» απέναντι σε «αυτούς τους πολιτικούς» και μπορεί να πει κανείς ότι δεν βασίζεται, για την ώρα τουλάχιστον, στο κλασικό πολιτικό δίπολο «Αριστερά - Δεξιά».
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι αποδοκιμασίες στρέφονται εναντίον όλων των πολιτικών ανεξαιρέτως και μάλιστα υπερτερούν της διαφύλαξης των κοινοβουλευτικών θεσμών παρ' όλο που στο αξιακό σύστημα των «αγανακτισμένων» κυριαρχούν οι αξίες της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Επίσης στην έννοια της κοινότητας συμβάλλει και η πεποίθησή τους ότι συμμετέχουν σε μια αγορά, κατά το κλασικό πρότυπο, όπου η δημοκρατία ασκείται άμεσα με τη διατύπωση προτάσεων για τα δημόσια πράγματα. Επίσης η επιθυμία μετεξέλιξης αυτής της φαντασιακής κοινότητας σε πολιτικό φορέα εκπροσώπησης προφανώς κατατείνει προς την ομογενοποίηση.
Σε άλλες εποχές τέτοιες κοινότητες αποτέλεσαν τον πυρήνα μεγάλων αλλαγών.
Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι η «πλατεία» δεν έχει ακόμη καταφέρει να ομογενοποιήσει τις πολλές διαφορετικές φωνές, ούτε να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πυρήνα προτάσεων πρώτα για την αντιμετώπιση της κρίσης και σε επόμενο στάδιο για τη χώρα.
Το πιθανότερο είναι να μην τα καταφέρει να συγκροτήσει ένα πυρήνα δεσμευτικών προτάσεων, ικανών να την μετατρέψουν από κοινότητα σε κόμμα ή σε κίνημα διεκδίκησης της εξουσίας.
Ωστόσο η κοινότητα των «αγανακτισμένων» διαμορφώνει τάσεις και συνειδήσεις.
Δεν μπορεί λοιπόν παρά να επιδράσει στα πολιτικά ήθη της χώρας, αλλά και συνολικά στην πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων πολιτών. Από εδώ και πέρα τίποτε δεν θα είναι ίδιο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
akarakousis@dolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου